پروتئین در رژیم غذایی چه اهمیت ویژه ای دارد؟

اهمیت پروتئین در تغذیه سالم

هر عنصر و ماده غذایی که در تاثیری در بدن داشته باشد و می تواند به رشد و سلامتی آن کمک کند، لازم و ضروری است. پروتئینها نیز به نوبه خود در رشد و عضله سازی و تنطیم دستگاههای داخلی بدن نقش مهمی ر ایفا می کنند.
هر قسم از بدن ما یک نوع سوختی دارد که بیشترین سوخت پروتئینها در عضله سازی و رشد مو و ترمیم بافتها و دستگاههای بدن می باشد. و همینطور که می دانیم پروتئین از اسیدهای آمینه زنجیری تشکیل شده است. که نه قسم از این آمینو اسیدها توسط مصرف غذاها در بدن تولید می شود که برای ما بسیار ضروری هستند. و فراورده های حیوانی و غلات و حبوبات منبع این آمینو اسیدها هستند. که اگر به طور صحیح و متعادل از پروتئینها استفاده شود علاوه بر حفظ سلامتی ، باعث تولید کالری در بدن نیزمی گردد.

فوایدی که پروتئینها دارند
پروتئینها به افرادی که دچار لاغری و کاهش وزن هستند کمک می کند تا به وزن متناسب برسند. مصرف فرآورده های حیوانی و یا حبوبات و نظیر آن ، در هفته می تواند این افراد را به اندام دلخواهشان برسانند. همچنین مصرف پروتئین باعث می شود تا افرادی که چاق هستند اگر به طور روزانه پروتئین مصرف کنند به آنها احساس سیری دست دهد و کمتر سراغ غذا بروند. مصرف پروتئین می تواند این اطمینان را به افراد دارای رژیم غذایی بدهد که چربیسوزی در بدن آنها به خاطر وجود آنزیمهای ناشی از مصرف پروتئینها رخ می دهد.

موهای بدن از پروتئین تشکیل شده اند . اگر پروتئین کافی در بدن نباشد، بدن برای جبران این کمبود موها را به حالت استراحت قرار داده و یکی از علتهای ریزش مو به خاطر کمبود پروتئین کافی در بدن است.
پروتئینها باعث می شوند تا مریض نشویم. سلولهای T در بدن که توسط پروتئینها در بدن تشکیل می شوند به هنگام بیماری با آن مقابله می کنند و چنانچه پروتئین کافی در بدن نباشد فرد زود به زود مریض می شود.

از آن جایی که عضله سازی در بدن توسط پروتئینها صورت می گیرد. چنانچه پروتئین کافی در بدن نباشد، مجبور می شود تا برای دریافت اسید های آمینه های ضروری از شکستن عضلات کمک بگیرد و در نتیجه ماهیچه های بدن شل و وارفته می شود.
وعده های غذایی شامل پروتئین باعث می شوند تا آمینو اسیدی به نام تیروزین که جزو فعال کننده های عصبی برای هوشیاری و انرژی هستند، ارتقا پیدا کنند و فرد دچار خستگی و ضعف نگردد.

برای ساختن هموگلوبین خون نیاز به دریافت پروتئین است. چنانچه میزان پروتئین در پلاسمای خون کم شود. فرد دچار حالتی به اسم ادیماOedema شده، و فرد دچار کم خونی ناشی از فقر آهن می گردد. و در آن زیر چشم و گونه ها نیز حالت پف کرده پیدا می کند. که عدم تعادل درمیزان پروتئین و کربوهیدراتها را نیز نشان می دهد.
کمبود پروتئین باعث شده تا فرد دچار ابهام ذهنی گردد. زیرا پروتئین نقش اساسی را در ارتباطات عصبی – مغزی بازی می کند. و کمبود آن منجر به کند شدن عملکرد و عملیات شناختی مغز می گردد.

چنانچه روزانه غذای کاملی از پروتئینها و سایر عناصر موجود باشد بدن ما هیچگاه به کمبود مواد مغذی از جمله پروتئینها دچار نمی گردد. اما در مورد مصرف آنها نیز باید حد تعادل را رعایت کرد. زیرا مصرف زیاد پروتئین باعث تولید نیتروزن در بدن می گردد. و برای همین ممکن است به دستگاهای بدن از جمله کلیه نیز آسیب جدی را وارد کند. همچنین مصرف زیاد پروتئینها و فرآورده های گوشتی و غلات محیط اسیدی را در بدن فراهم آورده و همین موضوع خود عامل بیماری در بدن خواهد شد.