راهنمای سفر به سالوادور در برزیل

راهنمای سفر به سالوادور در برزیل

شهر سالوادور که همچنین به نام سان ساوالدوور یا باهیا شناخته می شود، یک شهر و بندر عمده و پایتخت (از سال 1889) برزیل در شمال شرقی برزیل است. این شهر سومین شهر بزرگ کشور برزیل می باشد. سالوادور از یک شبه جزیره زیبا و شیک تشکیل شده است که خلیج و بندر طبیعی تودوس سانتوس را از اقیانوس اطلس جدا می کند. این شهر دارای آب و هوای گرمسیری است و در طول ماه های زمستان (ژوئن-اوت) فصل بارانی سردتری را دارد. برف های اقیانوس، به ویژه در سمت آتلانتیک، تمایل به کاهش درجه حرارت ​​هوا دارند.

تاریخچه

یکی از قدیمی ترین شهرهای کشور برزیل، سالوادور است که در سال 1549 به عنوان پایتخت کشور برزیل توسط Tomé de Sousa، نخست وزیر اصلی آن، تاسیس شد. شهرت بزرگ آن معمولا موجب افزایش دزدان دریایی و دشمنان برزیل می شد. شهر سالوادور برای دو قرن بعد تحت کنترل پرتغال قرار گرفت. و آخرین قلعه پرتغالی در طول جنگ برای استقلال برزیل بود، تا زمانی که ژوئیه 1823، آخرین نیروهای پرتغالی از آن اخراج شدند. و به همین دلیل یک بنای یادبود پیروزی برزیل در منطقه ولسوالی کامپو گراند ساخته شده است.

سالوادور مرکز مهمی برای تجارت برده داری آفریقایی در دوره استعماری بوده است. بردگان آفریقایی مسلمان در این شهر در سال 1835 شورش های گسترده ای انجام دادند. سالوادور هنوز یکی از بزرگترین جمعیت سیاه و سفید را در برزیل دارد. این گروه ها بسیاری از مردم محلی، لباس ها و غذاهای متمایز را که در آن شهر مورد توجه قرار گرفته اند، را ایجاد کرده اند.

در سال 1763، پس از انتقال حکومت استعماری این دولت به ریو دو ژانیرو، سالوادور موقعیت سیاسی را از دست داد و وارد دوره ای طولانی از رکود اقتصادی شد که تا سال 1900 بهبود پیدا نکرد. اما از سال 1940، سالوادور به طور مداوم و سریع با رشد جمعیت، همراه با گسترش قابل ملاحظه ای در اقتصاد، در حال پیشرفت است. در اوایل دهه 1970 مرکز صنعتی آریاتو و مجتمع پتروشیمی کاماکاری در سالوادور ساخته شده است و از طریق بزرگراه به السالوادور می پیوندد. نخستین ترمینال بندری عمیق سالوادور در سال 1975 افتتاح شد.

شهر معاصر

واردات عمدتا شامل کالاهای تولیدی می شود، در حالی که صادرات شامل تنباکو، قند، سیزال، لوبیا کاستور، آلومینیوم، سنگ آهن و نفت از میدان نفتی آن است. صنایع اصلی سالوادور شامل صنایع غذایی و تنباکو، نساجی، سرامیک و خودروسازی، تولید مواد شیمیایی، متالورژی، صنایع چوب و چرم است. بندر سالوادور یکی از بهترین بنادر در برزیل است و شامل قایق های بادبانی است. سالوادور از خطوط حمل و نقل داخلی و خارجی و خطوط هوایی برخوردار است و ارتباطات راه آهن و اتوبوس با مرکز و جنوب برزیل وجود دارد. یک فرودگاه بین المللی در حدود 12 مایلی (20 کیلومتری) شمال شرقی مرکز شهر واقع شده است. صنعت گردشگری، براساس نقاط تاریخی شهر و سواحل زیبایی که آن را از سه طرف احاطه می کند، جزء مهمی از اقتصاد سالوادور است.

یکی از ویژگی های متمایز سالوادور، تقسیم آن به قسمت های مختلف است. بندر، منطقه تجاری و مجاور مناطق مسکونی در پایه صخره ای در یک سطح پایینتر زمین واقع در غرب به سمت خلیج واقع شده اند، و تنها چند فوت بالاتر از سطح دریا هستند. مناطق خرید اصلی، ادارات دولتی و شهرداری و مناطق مسکونی نیز در سطح بالایی شهر قرار دارند و چندین مایل به سمت شمال و به سمت ساحل اقیانوس اطلس گسترش یافته اند. علاوه بر این، بسیاری از مناظر تاریخی شهر در نزدیکی لبه شهر فوقانی قرار دارند. مرکز شهر قدیمی در سال 1985 به عنوان یک سایت سازمان میراث جهانی یونسکو انتخاب شد. در این منطقه در دهه 1990 کارهای قابل توجهی انجام شد و بسیاری از ساختمان های استعماری حفظ شدند.

این شهر یک مرکز فرهنگی ملی است که به خاطر زیبایی بسیاری از جمله کلیساهای استعماری باروک، به خصوص سومین کلیسای سنت فرانسیس (1701) بسیار مشهور شده است.