معرفی ویلای ای 1027 فرانسه

معرفی ویلای ای 1027 فرانسه

پروژه توسط آیلین گری برای خودش و نیز برای منتقد معماری، ژان بادوویچی ساخته شد؛ از این رو نام پروژه از ترکیب حرفE  اول آیلین، عدد ۱۰ برای ژان (ز دهمین حرف الفبای لاتین)، عدد ۲ برای بادوویچی (B  دومین حرف الفبای لاتین) عدد ۷ برای (G هفتمین حرف الفبای لاتین) شکل گرفت.

شکی نیست که این نوع نام گذاری نشان دهنده این است که خانه شبیه یک اتومبیل با هواپیما، که یک گستره از تولیدات صنعتی می باشند در نظر گرفته شده است، اگرچه ساخت خانه در واقعیت به مدت سه سال تحت نظارت طراحان به طول انجامید. گری یک پیشگام مدرنیسم میانه رو بود، اما به هر حال یک پیشگام بود. او تحت تأثیر لوکربوزیه قرار داشت اما به هیچ وجه اسیر او نبود. این عقیده که خانه، ماشینی برای زندگی است برای او بیگانه بود. او خانه را برای نیازهای انسان و نه برای ضروریات یک سیستم آبستره طراحی می کرد.

گری با تولد در یک خانواده اسکاتلندی - ایرلندی، حرفه خود را به عنوان طراح مبلمان و منسوجات در پاریس آغاز کرد. صندلی های فلزی او و فرش های با الگوی هندسی اش، گرایش های معمارانه او را نشان می داد و این طبیعی بود که او نهایتا به طراحی ساختمان خواهد پرداخت. وی که در جوانی در جنوب فرانسه به سیر و سیاحت پرداخته بود، برای بدست آوردن سایتی مناسب به آن نواحی باز گشت. از دید ساختمان سازی، یک ساحل صخرهای شیب دار، با تنها یک دسترسی باریک، انتخابی نامناسب به نظر می رسید اما به عنوان زمینه ای برای یک ویلای مدرن عالی بود.

خانه تا حدی کوچک است اما با جریان آزاد فضا از اتاق های داخلی تا تراس های بیرونی، بطور پرهزینه ای طراحی شده است و نشیمنی چند منظوره و بزرگ درون جعبه بتنی مکعبی شکلی قرار دارد که دارای پنجره های مرتفع رو به دریا از میان یک بالکن عریض می باشد. این مکعب توسط پیلوتی، از روی زمین بالا آورده شده اما به دلیل شیب سایت می توان مستقیما از طریق ایوانی در سمت ساحل به آن وارد شد. بالکن همراه با نرده های فلزی لوله ای شکل و نردبان بتنی در یک انتها که به تراس پایین تر راه دارد، بیشتر شبیه عرشه کشتی است.

با آشپزخانه، حمام، اتاق خواب و اتاق مطالعه در تراز نشیمن و اتاق میهمان و اتاق خدمه در طبقه پایین، پلان در انتهای شرقی ساختمان، پیچیده تر می شود. یک پلکان مارپیچ، دو طبقه را به یکدیگر متصل کرده، به سمت بالا تا سقف مسطح ادامه می یابد. به گفته گری پلان طوری طراحی شده است تا کلیه ساکنین دارای استقلال و آزادی کامل باشند. به گفته او: «در طرح باید تأثیر تنها بودن و یا حتی در صورت نیاز تنهایی کامل حس شود».

اینکه این قضیه تا چه حد انعکاس ارتباط وی با بادوویچی است، بحثی اقتصادی است اما نشان دهنده این است که چرا فضاهای مشترکی مانند پله و آشپزخانه کوچک شده اند در حالیکه هر اتاق خواب دارای تراسی خصوصی می باشد.

خانه به طور آشکاری کار یک طراح مبلمان است؛ به نظر می رسد که آیلین گری تمایز خاصی میان مبلمان و معماری قائل نبوده و این همان است که در آن دوران به سبک اردوگاهی معروف بوده است. گنجه ها قسمت های خاصی را برای بخش های مختلف لباس پوشیدن در خود جای میدادند؛ کمدهای بالای تختخواب ها، به صورت تو کار در دیوارها اجرا شده اند و قفسه های مستقل به عنوان حائل یا تقسیم کننده اتاق ها به کار رفته اند. تأثیر کلی این کارها، معماری کار آمد و در عین حال راحت و محافظت کننده است.

یک داستان ناراحت کننده، مربوط به لوکوربوزیه و راجع بهE1027  وجود دارد. در سال ۱۹۳۸ زمانی که گری دیگر در آن خانه زندگی نمی کرد، بادوویچی به لوکوربوزیه اجازه آرایش خانه با هشت نقاشی بزرگ دیواری را داد که یکی از آن ها نقاشی از بادوویچی، گری و فرزند متولد نشده شان بود؛ گری این کار را به عنوان عملی مخرب و شرم آور قلمداد کرد؛ بعدها لوکوربوزیه کابینی کوچک، مشرف بهE1027  برای خود ساخت و با این کار حریم خلوت آن را نابود ساخت. وی ادعا بر تحسین آن خانه و کار گری داشت اما به نظر می رسد که این تحسین همراه با یک نیت خوب نبود.