معرفی رمان عادت می کنیم اثر زویا پیرزاد

معرفی رمان عادت می کنیم اثر زویا پیرزاد

یکی دیگر از نویسنده های موفق بانوی ایرانی زویا پیرزاد است. او ارمنی تبار بوده و در سال 1331 در آبادان متولد شده است. از آثار این نویسنده ی بانوی موفق می توان به کتاب های چراغ ها را من خاموش می کنم، عادت می کنیم و سه کتاب اشاره کرد. کتاب های زویا پیرزاد در ایران بسیار موفق بوده و بارها چاپ می شود. همچنین این کتاب ها به زبان های متعددی نیز ترجمه شده و در کشورهای دیگر نیز مطالعه می شوند. برخی از این کشورها عبارت اند از فرانسه، گرجستان و ایتالیا.

شخصیت اول رمان عادت می کنیم نیز مانند دیگر داستان های زویا پیرزاد یک زن است. به طور کلی پیرزاد را می توان نویسنده ای زنانه نویس دانست که در نوشته هایش از دغدغه های زنان و نقش آن ها در اجتماع می گوید. همچنین به خوبی می تواند احساسات زنانه را در قالب کلمات آورده و به مخاطب بچشاند.

عادت می کنیم درباره ی زندگی سه زن از سه نسل متفاوت است. مادربزرگ، مادر و دختر. مادر این داستان زنی چهل و یک ساله به نام آرزو است. او از همسر خود جدا شده است و دختری به نام آیه دارد. آیه دختری است که تا حد زیادی از خانواده ی خود دور است و درگیر زندگی و هویت مجازی خود است. او تمام اتفاقات زندگی و مسائل خصوصی شان را نیز در وبلاگش می نویسد.
آرزو شخصیتی متفاوت از زنان را نمایش می دهد. برخلاف اکثر تصویرهایی که از زنان در داستان ها دیده ایم که تنها درگیر خانه داری و خواسته های شوهر و بچه هایشان هستند، آرزو مستقل است و برای تامین معیشت خانواده ی خود کار می کند. او می خواهد آژانس مسکن پدرش را اداره کند. به دلیل این که در ایران این شغل بیشتر مردانه است، آرزو با مشکلات و موانعی روبه رو می شود و در این کار دوستش شیرین به کمک او می آید. در ادامه ی داستان آرزو عاشق یکی از کارکنانش به نام آقای زرجو می شود و همین مسئله گره ای برای داستان به حساب آمده و آرزو را در دوراهی قرار می دهد.

ماه منیر نیز که مادربزرگ این داستان است در دنیایی دیگر زندگی می کند و رفتار و سبک زندگی کاملا اشرافی دارد و در اکثر مسائل با آرزو درگیر و مخالف است.
در واقع می توان گفت در رمان عادت می کنیم مخاطب با سه نسل از زنان ایران روبه رو است. ماه منیر نماد زنان کهنسال، آرزو نماد مادران و زنان میانسال و آیه نماد زنان جوان است که در طول داستان، تفاوت ها و شباهت ها و نوع نگاه و برخورد آن ها با مسائل مختلف نشان داده می شود. رمان عادت می کنیم سرشار از توصیفات و فضاسازی های دقیق و جزئی است. به طوری که به طور کامل می توان همه چیز را تصور کرد.