توریست های خارجی چه چیزی درباره فرهنگ ایرانی می گویند

توریست های خارجی چه چیزی در باره فرهنگ ایرانی می گویند

ایران یکی از 10 کشور برتر جهان است که از لحاظ سایت های باستان شناسی و فرهنگی با تعداد زیادی آثار باستانی در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. با این حال، جذابیت این کشور در شهرت مردم برای مهمان نوازی و فرهنگ نهفته است. گزارش ایسنا به گزیده ای از اظهارات گردشگران خارجی و مسافران که در طول تاریخ از ایران بازدید کرده اند، اشاره کرده است. در اینجا، ترجمه IFP از این گزارش است:

ایرانیان به خاطر میراث فرهنگی و مهمان نوازی شان در سراسر جهان شناخته شده اند که به صراحت در کتاب ها و نوشته های مسافران مشهور و گردشگران مشهود است. احترام متقابل، همکاری، نوع دوستی، کمک به دیگران، گرم و خوشرو بودن و دانش عمومی از جمله ویژگی های بی نظیر ایرانیان است که موجب علاقه گردشگران خارجی و مسافران به بازدید از کشور می شود.
حمید عامریان، در کتاب "مردم و فرهنگ ایران"، از نظر تعدادی از گردشگران و مسافران بازدید کننده از ایران نقل قول کرده و ایده ها و تجربیات خود را به اشتراک گذاشته است:

ژان چاردین، همچنین به عنوان سر جان چاردین شناخته می شود، یک مسافر فرانسوی بود که ایران را به عنوان یک مقصد گردشگری بی نظیر در سراسر جهان توصیف کرد."من به سراسر جهان سفر کردم؛ با این حال، مکانی مانند ایران وجود ندارد، که مردم آن اشتباهات یکدیگر را سخاوتمندانه ببخشند. "چاردین خاطرنشان کرد: "در جوامع دیگر کشورها، مردم هیچ گونه خطای جزئی دیگران را نادیده نمی گیرند. وی گفت که او سالهای زیادی در ایران زندگی کرده است و یادگرفته است که احترام گذاشتن، اثری بسیار عمیق تر و مطلوب تر از رفتار بی ادبانه دارد.
طبق گفته به مارکو پولو، مسافر تاجر ایتالیایی، ایرانی ها روح همکاری دارند. او تاکید کرد که او در ایران افرادی را ملاقات کرده است کهرعاشقانه به یکدیگر کمک می کنند و او این عشق را یک احساس عجیب یافت.

هوگو گروت مسافر آلمانی دیگری است که در سال 1907 از تهران دیدن کرد. این ها کلمات او در مورد ایرانی ها است که در کتاب خود در سفر به ایران نوشته است:"ما اروپایی ها به داشتن یک زندگی بی روح و بی احساس به مردم اطراف مان عادت داریم. اگر به ما گفته شود که یکی از بستگان ما با مشکلی مواجه است، ما هرگز در مورد آن خودمان را نگران نمی کنیم. با این حال، در شهرهای ایران متوجه شدم که مردم واقعا به یکدیگر احترام می گذارند. "
ویلیام داگلاس، قاضی و سیاستمدار آمریکایی در سال 1949 به ایران سفر کرد و از فرهنگ و مهمان نوازی مردم ایران شگفت شده شد. او کتابی با عنوان «سرزمین های عجیب و مردم دوستانه» را نوشت. "مردم اروپایی و آمریکایی بی روح رفتار می کنند، اما ایرانی ها، برعکس، تمایل دارند گرم و دوستانه باشند. لبخند زدن بخشی جدایی ناپذیر از احوال پرسی آنها است.
مسافر انگلیسی نیز از دانش عمومی و دانش ادبیات مردم ایران شگفت زده شد، وقتی که ازکارگران ساختمانی می شنید که اشعار حافظ و سعدی را می خواندند. "هنگامی که مترجم من به من توضیح داد که آنها شعرهایشان را از شاعران معروفشان می خوانند، من کاملا شگفت زده شدم زیرا در انگلستان هیچ کارگری در یک ساختمان هیچوقت شعر های شاعر برجسته مان شکسپیر را نمی خواند. این نشان می دهد که ایرانی ها علاقه شدیدی به شعر و ادبیات دارند. آنها سطح بالایی از دانش عمومی دارند.