سرزمین کادوسی (2)

سرزمین کادوسی (2)

بررسی های انجام شده بر روی آثار کشف شده و بافت معماری نزدیک به صد گور قدمت این محوطه باستانی را به نیمه دوم هزاره دوم قبل از میلاد میرساند. در این گورها می توان رد باورها و اعتقادات بر جا ی مانده از مردم آن روزگار را دنبال کرد. فرضیه دیگری نیز پرستش عوامل طبیعی به ویژه خورشید را در میان بومیان منطقه رایج می داند. وضعیت تدفین اموات بر روی کتف چپ،‌راست یا طاق باز می تواند به دلیل وضعیت قرارگیری خورشید در زمان تدفین باشد. محمد رضا خلعت بری باستان شناس، می گوید: برای ما مسلم است اجساد با لباس و زیورآلات خود تدفین شده اند.

گوشواره بر گوش، ‌النگو بر دست، ‌حلقه انگشتری در دست، خلخال بر پا، دکمه لباس در یک ردیف و لباسی که در طی زمان پوسیده و به رنگ زرد در آمده همگی در اطراف اسکلت باقی مانده اند. به این ترتیب می توان گفت اجساد با مراسم و شیوه خاصی تدفین شده اند. و ساکنان پیشین مریان مرگ را پایان حیات نمی دانستند و ممعتقد بودند مردگان روزی زنده می شوند. و برای زیستن به ابزار و وسایل خود نیاز دارند. صدها قلم شی،‌ ظروف سفالین ابزار و ادوات نفرغی نظیر خنجر، سرنیزه، دهانه اسب، ابزار رزم و شکار ونیز زیورآلاتی از جنس خمیر شیشه، سنگ های تزیینی و غیره،‌‌ نشان دهنده این باور اعتقادی د ربین پیشینیان این منطقه است.

همچنین مواد پروتوینی بر جای مانده، ظروف یا قطعه استخوان پرنده، نشان می دهد این ظروف هنگام تدفین انباشته از آذوقه مورد نیاز برای روز رستاخیز بوده و کارشناسان امیدوارند با مطالعه بر روی این بقایا به روش تغذیه ای مردم این منطقه پی برند. کشف تدفین زنانی که همراه ابزار رزم خاک شده بودند نشان از وجود زنان جنگجو در آن دوره از تاریخ دارد. محمد رضا خلعت بری می گوید: در طول تاریخ گیلان زنانی بودند که حکومت منطقه را بدست گرفته و جایگاه بالایی نسبت به دیگران بر خوردار بودند. این روند حتی بعد از صفویه هم مشاهده شده است. در ۹ کیلومتری محوطه باستانی مریان در منطقه ای که تول نامیده می شود باستان شناسان به گور دسته جمعی رسیدند. که ۱۱ تدفین را در خود جای داده بود و در انتهای گور اتاقی به طول و ارتفاع ۲ متر و عرض ۱.۵ متر وجود داشت که حاوی تدفین یک زن بود.

از این گور اتاقک مانند وسایل تزیینی طلا،‌ گوشواره، ‌گردنبند و دستبند نفرغی کتیبه داری بدست آمده که از اهمیت ویژه ای برای باستان شناسان برخوردار است. این دستبند مفرغی که یک بار شکسته و بار دیگر پرچ شده است در قسمت داخلی خود دارای کتیبه ای با خط میخی اورارتوری است. و به مفهوم (پسر آرگیشتی اهدا کرد) است.
باستان شناسان با بیان دو تئوری در این زمینه می گویند: اقوام ساکن در اینجا یا دارای مسکن سازه ای مستحکمی نبودند یا از آن جا که اقتصادشان مبتنی بر تولیدات دامی بوده همیشه کوچ می کردند و نمی توانستند یک جا ساکن شوند. در دامنه های جنگل نیز آثاری پیدا شده که با آثار پیدا شده در کوهستان در یک زمان هستند و نشان می دهد مردم روستا زمستان را در جنگل و تابستان را در مناطق مرتفع به سر می بردند. درست همانگونه که ساکنین فعلی روستای مریان زندگی می کنند. امروزه سرزمین کادوس زیر کشت گندم، جو، سیب زمینی و لوبیاست و هیچ گاه خالی از سکنه نبوده است.