بیماری های نادری که تاکنون ندیده اید (2)

بیماری های نادری که تاکنون ندیده اید (2)

بیماری های نادر بسیاری در جهان وجود دارد که در ادامه مطلب قبلی به بررسی برخی از آنها می پردازیم.
6- سندروم دست بیگانه
سندروم دست بیگانه یکی از نادرترین بیماری های روانی است که دست یا پای بیمار از کنترل فرد خارج شده و هر نوع کاری را به اراده خود می تواند انجام دهد و بیمار هیچ گونه کنترلی بر دست یا پای خود ندارد.
بیشتر موارد گزارش شده از این بیماری، در میان بزرگسالان بوده است و با بیماری های دیگری مانند پارکینسون که حرکات دست غیرارادی و بی هدف کاملا متفاوت است.
پزشکان دلایل مختلفی برای بروز این بیماری برشمرده اند، که در این میان ضربه مغزی، تومور، سرطان، آسیب ناشی از جراحی های مغزی به ناحیه متصل کننده دو نیمکره، آسیب به لایه جداری خلفی مغز و تخریب سیستم عصبی بیمار از مهمترین این دلایل می باشد.
این بیماری علائم بارزی دارد، که مهمترین آنها ناتوانی در کنترل حرکات دست یا پا و انجام حرکات مستقل و غالبا خشن و مخرب اندام مربوطه می باشد. در چنین شرایطی به نظر می رسد دست یا پا خود کنترل خود را به دست گرفته و یا توسط فرد دیگری کنترل می شود.
حرکات دست بیگانه در موارد خفیف بیماری شامل لمس اشیاء، برداشتن اجسام و یا کارهای ساده دیگر است بدون این که فرد بیمار تمایلی به انجام این قبیل کارها داشته باشد و در موارد شدید رفتارهای مخربی مانند پاره کردن لباس، شکستن اشیاء و حتی تلاش در جهت خفه کردن خود بیمار یا فرد دیگر می باشد.
متاسفانه تا کنون درمان قطعی برای سندروم دست بیگانه کشف نشده است؛ هر چند تلاش ها در این زمینه ادامه دارد. اما می توان با مصرف برخی از داروها حرکات دست را تا حدودی کنترل کرد. همچنین با روش های رفتاری مانند شناخت درمانی نیز می توان تا حدودی رفتار دست بیگانه را کنترل نمود. علاوه بر این با انجام بوتاکس (کنترل عضله و بلوک کننده های عصبی عضلانی) نیز موثر است.
7- بیماری روانی خود مرده پنداری
این بیماری که با نام های دیگری مانند سندروم مرده متحرک، سندروم کوتارد یا سندروم کورپس نیز شناخته می شود؛ در واقع نوعی اختلال روانی است که بیمار معتقد است مرده است و حتی در مواردی توهم جاودانگی دارد.
این اختلال در میان افراد مسن بیشتر دیده شده است و معمولا با اختلالات روانی دیگر مانند افسردگی، اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی و توهم همراه است.
این بیماری در زنان بیشتر از مردان گزارش شده است و بیمار با توهم مردگی از خوردن غذا امتناع ورزیده و حتی دست به خودکشی می زند.
در حال حاضر درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد و تنها برای کنترل شرایط می توان از داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی و تثبیت خلق و خو استفاده کرد. همچنین ضربه الکتریکی شوک آور نیز می تواند در مورد برخی از بیماران موثر باشد.
8- اختلال غول پیکری
بیماری نادر دیگری که چندان ناآشنا نیست غول پیکری است. در این بیماری ترشح بیش از حد هورمون ها در بدن که وظیفه کنترل رشد را بر عهده دارند، در نتیجه جهش ژنتیکی یا وجود اختلال در عملکرد غده هیپوفیز؛ اتفاق می افتد و قد و هیکل فرد بسیار بزرگتر از حد عادی رشد خواهد کرد به طوری که وی را با مشکلات بسیاری روبرو می کند.
این افراد از لحاظ جسمی و ذهنی دارای مشکلی نبوده و فقط اندام بیش از حد درشت و بلند، آنها را از دیگر افراد جامعه متمایز می کند.
9- بیماری پر انگشتی یا چند انگشتی
یکی از بیماری های مادرزادی که متاسفانه چندان هم نادر نیست، پر انگشتی یا به عباری دیگر چند انگشتی است. در این اختلال دست یا پا و یا هر دو عضو دارای انگشتان اضافه یا چسبیده به هم هستند و در برخی موارد دیگر بیماری یک یا تعدادی از انگشتان بیش از اندازه رشد کرده و فعالیت طبیعی فرد را دچار مشکل می سازد.
منشاء بیماری پر انگشتی در 30% موارد گزارش شده، وراثت است؛ اما در بیشتر موارد این اختلال بدون هیچ گونه سابقه خانوادگی ایجاد می شود. این عارضه در زمانی شکل گیری انگشتان در دوران جنینی رخ می دهد. در این دوران دست و پای جنین فاقد هر گونه انگشت است و در طی مراحل تکامل به منظور تشکیل انگشتان شکاف هایی بر روی دست و پا ایجاد می شود. اگر تعداد این شکاف ها از چهار عدد بیشتر باشد جنین دچار پر انگشتی خواهد شد.
متاسفانه در برخی موارد نوزادانی که با اختلال چند انگشتی به دنیا می آیند، دارای مشکلات مادرزادی دیگری نیز مانند مشکلات قلبی هستند و بنابراین پس از تولد بایستی تحت مراقبت ویژه قرار گیرند.
خوشبختانه در بسیاری از موارد این انگشتان اضافه دارای استخوان نبوده و فقط دارای عضله می باشند و با یک جراحی ساده قابل درمان هستند. اما مواردی نیز وجود دارد که به علت پیچیدگی قرار گیری استخوان ها در ناحیه رشد انگشتان اضافه، برداشتن آنها به سختی امکان پذیر است و حتی در موارد نادری امکانپذیر نیست و بیمار بایستی تا آخر عمر با این انگشتان اضافه به زندگی خود ادامه دهد. معمولا بهترین سن برای برداشتن انگشت اضافه زیر پنج سالگی است و پس از این مدت ممکن است جراحی سخت تر شود.
10- بیماری هایپردونشیا یا دندان اضافه
هایپردونشیا یا دندان اضافه به وجود دندان مازاد بر تعداد عادی دندان‏ها گفته می شود، که می تواند در مرحله رویش دندان های شیری و یا دندان های دائمی اتفاق افتد؛ همچنین این دندان های اضافه می‏توانند روئیده شده و یا نهفته باشند.
دندان اضافه می‏تواند به صورت منفرد، متعدد، یک طرفه فک یا هر دوطرفه آن روئیده شود.
وجود دندان‏های اضافه متعدد در افراد غیرسندرمیک پدیده‏ای نادری است و کمتر گزارش شده است. رویش این دندان‏های اضافه می‏تواند باعث تغییرات دندانی نظیر نهفتگی، تأخیر رویش، رویش نابجا، چرخش، دیاستم و در نهایت مال‏اکلوژن شود.
دلایل زیادی برای رویش دندان های اضافه بررسی شده اند مانند وراثت، اثرات محیطی، فعالیت زیاد دنتال لامینا و... از آن جمله اند؛ اما هنوز دلیل قانع کننده ای برای این مسئله پیدا نشده است.
از نظر شیوع، اکثر موارد گزارش شده شامل یک یا دو دندان اضافه در قدام فک بالا و به دنبال آن ناحیه پره‏مولر فک پایین می‏باشد. این آمار به صورت 8-2 درصد در دندان های شیری و 5.3-0.5 درصد در دندان های دائمی می باشد. البته اختلال دندان اضافه در مردان 2 برابر زنان گزارش ده است و بیشتر موارد پر دندانی در ناحیه فک پایین گزارش شده است.