دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه اراک

دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه اراک

این بنا توسط شیخ احمد کافی به عنوان یک مهدیه ساخته شد که هزینه ساخت این بنا را مردم به این مجموعه اهدا کردند. ساختمان این بنا در سال ۱۳۵۰ به اتمام رسید و در حال حاضر دانشگاه این ساختمان را کرایه کرده است.

این بنا دیوار باربر است و دارای ۲ طبقه با زیرزمین است. برای تنظیم شرایط کلاس های دانشگاه با کالبد داخلی این مجموعه برخی از دیوارهای داخلی جابه جا شده است و در حال حاضر در طبقه اول ۱۲ کلاس، بخش اداری و سالن اجتماعات قرار دارد. فرم پلان با حالتی خطی در مرکز سایت چرخیده و باعث ایجاد دو حیاط یکی در مرکز پلان و دیگری در ضلع جنوبی سایت شده است. این حیاط ها نور ساختمان را تأمین کرده اند. ورودی ساختمان از سمت حیاط داخلی در نظر گرفته شده است.

نمای ساختمان ترکیب ساده ای از سنگ سفید و طوسی است و در جداره خارجی آن بیرون زدگی زیادی دیده نمی شود. داشتن کاربری آموزشی در این ساختمان باعث شده تا از فرمی کشیده و خطی در امتداد فضای سایت استفاده کند تا بتواند نور را به خوبی تأمین کند.

در مدارس به طوری گسترده از آجر در نمای آن ها استفاده شده است و ساختمان آنها در جهت تطبيق بنا با امکانات جدیدی بود که تا قبل از آن زمان شناخته شده نبود و در جاهایی که امکان ایجاد این فضاها در داخل مجموعه نبود (مانند مدرسه صمصامی) شروع به ساخت فضاهای الحاقی می کردند. از جمله ایجاد آزمایشگاه، زمین ورزشی، سالن اجتماعات و غیره. در فضاهای آموزشی نیز مهم ترین عامل حل کردن مسئله عملكرد و ایجاد فضای کافی بوده و در این دسته از فضاها نیز از آجر به طور گسترده ای برای نماسازی استفاده شده است. استفاده و ایجاد فضاهایی که بتوانند کاربری ها را در خود بگنجانند، در اکثر موارد نسبت به ایجاد تنوع و زیبایی در حجم بنا در اولویت قرار داشته است.

ساختمان اداری قدیم

این ساختمان در سال ۱۳۵۲ تکمیل شد و در حال حاضر با سه طبقه ۱۳۶۰ متر مربع زیر بنا دارد. طبقه سوم به ساختمان قدیمی اضافه شده است و 6 / ۹ متر ارتفاع دارد.

این بنا در حال حاضر کاربری اداری دارد. سازه این ساختمان از نوع دیوار باربر بدون شناژهای افقی و قائم است که تعداد افراد بهره بردار از این ساختمان تا سقف ۱۰۰ نفر محدود شده است.

نمای این ساختمان نیز کاملا متقارن و از جنس آجر است که در زیر پنجره ها با سیمان ترکیب شده است. پلان خطی این ساختمان نیز کاملا مسئله عملکرد گرایی این مجموعه را نشان می دهد. تمام فضاها در اطراف یک راهروی مرکزی چیده شده اند.

پلان این بنا دارای فرمی کشیده با یک راهروی مرکزی است که کلاس ها در اطراف آن چیده شده اند. نمای ساختمان از آجر است که در قسمت های زیر پنجره ها با سیمان ترکیب شده است. در نمای خارجی این ساختمان هیچ بیرون زدگی که ایجاد سایه کند دیده نمی شود. در این ساختمان نیز می توان توجه به مسئله نورگیری و مطابقت پلان با عملکرد را مشاهده کرد. این مسئله در دو ساختمان دیگر مربوط به این دوره یعنی ساختمان ریاست و ساختمان گل و گلاب دیده می شود.