شرح مراحل تولید و طراحی صحنه (3)

شرح مراحل تولید و طراحی صحنه

اگر صحنه يك باغ باشد، آنها درخت ها، گلها، بوته ها و چمن های مصنوعی - اگر چمن واقعی لازم نباشد- را تهیه می کنند و اگر چمن و درختهای صحنه واقعی باشد صحنه توسط باغبان آماده می شود. معمولا در هر واحد فیلمبرداری، يك مسئول اثاثیه با يك يا دو یا بیشتر دستیار وجود دارد تا در جابه جا کردن وسایل و اشیای صحنه كمك کنند. آنها از اثاثیه ای که در صحنه های مختلف ظاهری می شود مراقبت می کنند معمولا در خارج از استودیو، مسئول اثاثیه صحنه با اتومبیل مخصوص اثاثیه ضروری همراه گروه فیلمبرداری است . در این اتومبیل وسایلی چون عينك، ساعت، عصا، چتر و غیره جاسازی می شود و در ضمن وسایل دیگری نیز برای حفاری، جاروکشی و آبیاری یا نجاری موجود است با توجه به اینکه مسئول اثاثیه صحنه فیلمنامه را قبل از شروع کار خوانده از این رو قادر است همه وسایل ضروری را چه در صحنه های استودیویی یا خارج از استودیو در کوتاه ترین فرصت تهیه نماید. آرایشگر صحنه، مسئول اثاثیه صحنه، متصدی نگهداری از اثاثیه صحنه و مأمورخرید به صورت گروهی کار می کنند و همواره با طراح فیلم، کارگردان و دستیاران کارگردان در تماس مستقیم می باشند.

سازندگان اثاثیه صحنه

در خلال تهیه فیلم، غالبا ضرورت ایجاب می کند که از يك شیء کوچك خاص استفاده شود، و به علت ویژگی این گونه اشیا، باید آنها را در استودیو ساخت. سازندگان این وسایل، اشیایی مانند طومارهای پوستی، ساعت هایی با عقربه های غیر عادی، برگهای عظیم الجثه و یا گیاهان عجیب و غریب را تهیه می کنند. آنها این اشیا را با همکاری سایر واحدهای تولیدی فیلم در استودیو، و یا به كمك صنعتگران محلی و مصالح محلی در خارج از استودیو می سازند.

فلزکاران، آهنگران

فلزکاران در شکل دادن فلز به هر شکل و اندازه مهارت دارند و غالبا در ارتباط با واحد جلوه های خاص کار می کنند. فلزکاران اسکلتها یا قابهای فلزی قطعات مجسمه ای، درختهای مصنوعی یا وسایل تزئینی تهیه می کنند. آنها پلکان های فلزی مارپیچ، اسکلت کشتیهای فضایی یا صندلی هایی می سازند که دارای حرکت دورانی حرکت به جلو و عقب هستند. ممکن است از آنها خواسته شود اسکلت داخل زیردریایی یا هواپیما یا موشك را بسازند. فلزکاران، توپ، نیزه، خنجر، شمشیر و سپر ساخته و با هر نوع فلز از جمله آلومینیم، آهن و فولاد، چدن و مس کار می کنند. آنها برای فیلمبرداری در زیر آب، مخازن آب ساخته و ریل قطار، ماکت فلزی و تانکهای جنگی، موتورهای قطار، و سکوهای مورد نیاز برای تکان داد اتومبیل، هواپیما و واگن های اسبی را تولید می کنند.

واحد جلوه های خاص

این واحد معمولا از دو بخش تشکیل می شود: واحد جلوه های خاص فیزیکی و جلوه های خاص فیلمبرداری. بخش جلوه های خاص فیزیکی مسئولیت ایجاد جلوه هایی چون دود، مه، باران، آتش، باد و انفجارات را به عهده دارد. آنها ابزار گوناگونی برای ایجاد این جلوه ها در اختیار دارند و بر اساس نیاز کارگردان و طراح فیلم کار می کنند. افراد این واحد زیر نظر مسئول واحد، ماشینهای تولید باد را به کار می اندازند تا با استفاده از کپسولهای پولیر اتن یا پولی زوت یا خاکه سنگ طوفانهای شنی ایجاد کنند. آنها با ماشینهای باران ساز در استودیو یا محل فیلمبرداری، بارانهای مصنوعی به وجود می آورند یا پایه های متحرك و موتوریزهای برای دوربین تهیه می کنند تا در فیلمبرداری در داخل ماکت کشتیهای فضایی یا هواپیماها مورد استفاده قرار گیرد. کشتیهای كوچك، هواپیما، ماشینها و تانكها و حتی آدم مصنوعي ها توسط این واحد به کار می افتند.

در فیلمهای جنگی، صحنه های انفجار، مسلسلهایی که با هوای فشرده کار می کنند، شعله افکنها، خانه های در حال ریزش یا انفجار هواپیماها، همه توسط واحد جلوه های خاص اجرا می شود. بخش دیگر واحد جلوه های خاص که به دوربین فیلمبرداری مربوط می شود، نقاشیهای نقابی را که با سطوح متحرك میان گذاری شده و در سفینه های فضایی یا ماکت ساختمانها به کار می رود تهیه می کنند. این واحد میان نماهای جانبخشی شده را قاب به قاب در هر ناحیه تصویر قرار می دهد. نقاب سازها نواحی تصویر را روی شیشه (یا هر جنس دیگر) و در بالا و یا پایین «خط نقاب» نقاشی می کنند. آنها معمولا با رنگ روغن کار می کنند و هنرمندان قابلی هستند که واقع گرایی را در آثارشان رعایت می کنند به طوری که بعد از فیلمبرداری تشخیص نقاشیها از واقعیت مشکل است. از جمله هنرمندان معروف امریکا در زمینه نقاشیهای نقابی می توان پیتر الن شاو، آلبرت وایت لاك و آلن میلی را نام برد، آنها فنی را احیا کرده اند که ساده و بی تکلف است. سبك آنها آزاد و بسیار روان بود و در نتیجه نقاشیهایشان به واقعیت نزدیك می باشد. در انگلیس نیز افرادی چون ری کاپل، کلیت کولی، جرالد الارن، آیو وريداز، لیزباوی، پیتر وودز و پیتر ملروز، نقاشیهای نهایی خود را در این سبك اجرا می کنند و نتایج کارشان عموما عالی است. وسعت و عمق این مطلب به قدری زیاد است که متأسفانه در چند سطر این کتاب نمی توان به آن پرداخت، بلکه می توان توجه خواننده را به این حقیقت جلب کرد که این جنبه از فیلمسازی اهمیت و ارزش بسیار زیادی دارد.

حتی بعد از اینکه بودجه واحد هنری تعیین گردید باید بر پیشرفت ساختمانی صحنه ها نظارت روزانه داشت. مدیر امور ساختمانی صحنه ها، شمکار ارزشمندی برای طراح فیلم در خلال مراحل فیلمبرداری است، زیرا او همواره می داند چند نجار، نقاش یا کارگر دیگر مورد نیاز است. گرچه همواره می توان احتیاجات را پیش بینی کرد اما این نیازها در نوسان است. ممکن است در آغاز کارهای ساختمانی به ۵۰ کارگر احتیاج باشد و بعد از چند هفته این تعداد کاهش یابد. مدیر امور ساختمانی در موقعیتی قرار دارد که همواره می تواند پیشرفت کار را گزارش کرده و افراد اضافی را مشخص کند.

بودجه

امروزه بودجه واحد هنری فیلم به عوامل متعدد و متغیری بستگی دارد و دیگر نمی توان بین این بودجه و بودجه کلی فیلم رابطه مشخصی جستجو کرد.

«هزینه ساخت صحنه ها معمولا چیزی حدود ۱۰٪ بودجه کلی فیلم بود، اما حالا همه چیز تغییر کرده است. از طرف دیگر کسی نمی تواند به طور مطلق بگوید چه نوع فیلمی از لحاظ طراحی ارزانتر تمام می شود. به طور کلی فیلم هایی که در خارج از استودیو ساخته می شود ارزان تر تمام می شود.