اوتیسم چیست؟ و یا اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اوتیسم چیست؟ و یا اختلال طیف اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک ناتوانی مادام العمر و پیشرفته است که بر چگونگی برقراری ارتباط با دیگران و چگونگی درک از جهان پیرامون، تأثیر می گذارد.
اصطلاح "طیف" نشان دهنده تفاوت های گسترده در علائم، مهارت ها و نقاط قوت و ضعف هر فرد مبتلا به اوتیسم است.
علاوه بر این برخی از افراد مبتلا به اوتیسم دارای معلولیت های یادگیری و نیز مسائل مربوط به سلامت روان هستند و این به معنی است که این افراد نیاز به حمایت های متفاوت دارند. همه افراد مبتلا به طیف اوتیسم یاد می گیرند و پیشرفت می کنند. با حمایت درست، همه این افراد می توانند زندگی تقریبا عادی داشته باشند.
علائم واضح تر اوتیسم معمولا بین 2 تا 3 سالگی ظاهر می شوند. در بعضی موارد، می توان وجود علائم را در 18 ماهگی نیز تشخیص داد. برخی از تاخیر های رشد موجب تشخیص اوتیسم می شوند. صحبت در مورد اوتیسم والدین را نگران می کند اما همین مسئله باعث می شود تا بدون تاخیر به ارزیابی کودک خود بپردازند.

نکاتی در مورد اوتیسم
-مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) میزان ابتلا به اوتیسم را 1 کودک از 59 کودک در ایالات متحده محاسبه می کند. این محاسبه شامل 1 کودک از 37 کودک پسر و 1 کودک از 151 کودک دختر می باشد. یعنی میزان ابتلا به اوتیسم در پسرها تقریبا 4 برابر دخترها می باشد. این در حالی است که اختلال اوتیسم هیچ نوع ارتباطی با ملیت، مذهب و فرهنگ خاصی ندارد.
-همچنین تخمین زده می شود هر ساله 50000، نوجوان مبتلا به اوتیسم نوجوانی خود را پشت سر گذاشته و خدمات مربوط به کنترل اختلال خود را از دست می دهند.
-حدود یک سوم افراد مبتلا به اوتیسم دارای معلولیت ذهنی هستند.
در سال 2013، انجمن روانپزشکی آمریکا چهار دسته برای اختلال اوتیسم مشخص کرد:

اختلال اوتیسم: به اختلال در برقراری ارتباطات، تعاملات اجتماعی و بازی‌های تخیلی در کودکان زیر ٣ سال، گویند.
اختلال از دست دادن در دوران کودکی: کودکان مبتلا به این اختلال حداقل در دو سال اول زندگی رشد نرمالی دارند و پس از آن بخش بزرگی از مهارت‌های ارتباطی خود را از دست می‌دهند.
اختلال فراگیر پیشرفت (PDD-NOS): این اختلال یک دسته‌ی عمومی و فراگیر برای کودکانی است که برخی از رفتارهای اوتیسمی را نشان می‌دهند، اما در سایر دسته‌ها قرار نمی‌گیرند.
سندرم آسپرگر: کودکان مبتلا به این سندروم مشکل زبانی ندارند و در تست هوش میانگین هوشی بالاتر از حد متوسط دارند، اما مانند کودکان اوتیسمی در برقراری ارتباطات اجتماعی مشکل و محدودیت دارند.
علائم اوتیسم چیست
زمان و شدت ابتلا به علائم اوتیسم می تواند به طور گسترده ای متفاوت باشد. در برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم علائم همان چندین ماه اول زندگی خود را نشان می دهند. در دیگران، علائم ممکن است تا 24 ماهگی یا حتی پس از آن نیز هنوز بروز نکنند. اما در بشتر موارد علائم اوتیسم حدود 18 تا 24 ماهگی بروز می کنند. در برخی موارد علائم به صورت نشانه های خاص و در برخی دیگر با از دست دادن مهارت های کسب کرده خود را نشان می دهند.

علائم احتمالی اوتیسم در نوزادان و کودکان نوپا:
قبل از 6 ماهگی، هیچ لبخند اجتماعی و یا دیگر واکنش هایی که مربوط به نشان دادن حالت شادی و خوشحالی است، از خود نشان نمی دهند
در 6 ماهگی، ارتباط چشمی برقرار نمی کنند و یا بسیار ضعیف است.
در 9 ماهگی، هیچ نوع صدای آواز، لبخند ویا دیگر ارتباطات کلامی از خود در نمی آورند.
در 12 ماهگی، هیچ نوع از حرکات زبان بدن شامل اشاره کردن ها، دست زدن ها به نشانه شور و شادی و... برای برقراری ارتباط را نشان نمی دهند.
در 16 ماهگی هیچ کلمه ای نمی توانند بیان کنند.
در 24 ماهگی، حتی اگر بتوانند تا این سن برخی کلمات را ادا کنند با این حال هیچ عبارت معنی دار دو کلمه ای نمی توانند بیان کنند.
علائم اوتیسم
علائمی که در بالا بیان شد در مورد نوزادان و کودکان زیر 3 سال بود. علائمی که در اینجا بیان می شود در مبتلایان به اوتیسم در هر سن دیده خواهد شد.
از ارتباط چشمی با دیگران فرار می کند و ترجیح می دهد که تنها باشد
از واژه "من" در مورد خود استفاده نمی کنند
عدم درک احساسات دیگران
تاخیر گفتار دارند
تکرار کلمات یا عبارات بیش از حد (echolalia)
رفتارهای تکراری دارند مانند تکان دادن یکی از اعضای بدن یا چرخش
تمایل به کارها و فعالیت های و بازی های تکراری دارند
انجام بازی ها به صورت غیر معمول مانند قطار کردن لگوها به دنبال هم
با تغییرات جزئی در روال زندگی خود یا در محیط پیرامون خود، آشفته می شود
واکنش غیر معمول و اغلب شدید به صداها، بوها، مزه ها، جنس لباس ها، نورها و یا حتی رنگ ها دارد
علت اوتیسم چیست؟
علت دقیق اوتیسم هنوز مشخص نشده است. تحقیق در زمینه علل نشان می دهد که ترکیبی از عوامل - ژنتیک و محیط زیست - ممکن است در بروز این اختلال نقش داشته باشند.
همچنین محققان معتقدند ممکن است اوتیسم به دلیل وجود اختلالاتی در بخش‌هایی از مغز که تفسیر پیام‌های دریافتی از اندام‌های حسی و پردازش گفتار را بر عهده دارند، رخ ‌دهد.
آیا درمان وجود دارد؟
تا به امروز هیچ «درمانی» برای اوتیسم وجود ندارد. با این حال، استراتژی ها و رویکردهایی شامل روش های فعال سازی یادگیری، بالا بردن سطح مهارت ها و تقویت نقاط قوت افراد مبتلا، ممکن است، مفید باشند.