بررسی بازی ایتالیا مقابل اوکراین و فرصتهایی که میسوزند

بررسی بازی ایتالیا مقابل اوکراین و فرصتهایی که میسوزند

ایتالیا پس از جام جهانی 2006 هیچوقت آن ایتالیای سابق نشد. هر سال که گذشت نسل قدرتمند و تاریخ ساز تیم ملی ایتالیا رو به ضعف گذاشت و نتایج بد، یکی پس از دیگری برای کشور چکمه ای اروپا بدست آمد.
دیگر از تیمی که ستارگانی مانند فرانچسکو توتی، آندره پیرلو, جیلاردینو، کاناوارو، گتوزو و غیره را داشت،خبری نیست. آتزوری در حال پشت سر گذاشتن دوران گذاری است که این دوران گذار، مدتهاست ادامه دارد. پس از انتخاب اشتباه ونتورا برای سرمربیگیری تیم ملی ایتالیا جا افتادن نسل جدید بازیکنان در تیم به تعویق افتاده است.
ونتورا تمایل داشت با سیستم چهار چهار دو تیم خود را بچیند و در این راه هم بازیکنان پا به سن گذاشته ای همچون بوفون را به تیم راه داد. اشتباهات فردی، عدم هماهنگی بازیکنان و نداشتن ذهنیت مناسب ویژگی های تیم ونتورا بود و باعث شد پس از راه نیافتن به جام جهانی از تیم ملی اخراج شود.

اما اکنون مانچینی سرمربی ایتالیا شده و سیستم دیگری را به کار گرفته است. بازیکنان جوانی مانند جی جی دوناروما، آلسیو رومانیولی، کریشیتو، گالیاردینی و کیه زا را به تیم راه داده است. مانچینی در تلاش است بیش از هر زمان دیگری نسل ایتالیا را تازه کند و ریسکهای مهمی را به جان خریده است.
دیدار دوستانه تیم های ملی ایتالیا و اوکراین میتوانست فرصت بسیار خوبی باشد که مانچینی بتواند پتانسیل بازیکنان جوان خود را نشان دهد. این بازی در شهر جنوا انجام میشد که هنوز تحت تاثیر ریزش پل و کشته شدن بیش از چهل نفر از مردم این شهر عزادار است. شاید قرار بود که ایتالیا شروع اوج گیری خود را در این شهر آغاز کند و دل مردم فوتبال دوست جنوا با این پیروزی شاد شود.

اوکراین نیز در طرف مقابل تیمی متشکل از بازیکنان جوان و بازیکنان با تجربه بود. سرمربیگری زردپوشان اروپای شرقی را آندری شوچنکو بر عهده داشت که خود زمانی یکی از بهترین بازیکنان سری آ ایتالیا بود و به همین دلیل توسط هواداران داخل ورزشگاه مورد تشویق قرار گرفت.
یکی از تصمیم های عجیب مانچینی برای ترکیب تیم خود، استفاده از فدریکو برناردسکی در نوک خط حمله بود. او زمانی که در فیورنتینا بازی میکرد بعنوان پیستون راست و البته بیشتر در ناحیه وینگ راست مورد استفاده قرار میگرفت. برناردسکی این قدرت را دارد که با تو سر توپ زدن از سد مدافعین کنار بگذرد و یا با بیرون پا توپ را به سوی دروازه شوت کند و یا اینکه مهاجمین تیم را تغذیه نماید.
در حال حاضر در یوونتوس نیز از برناردسکی در چنین پستی استفاده میشود و مانچینی با انتخاب خود، ریسک عجیبی کرده بود. در شرایطی که مهاجمینی چون چیرو ایموبیله، ماریو بالوتلی و حتی بلوتی وجود دارند تصمیم بکار گرفتن برناردسکی در پست مهاجم هدف، تصمیم خاصی به نظر میرسید.

اما جالب اینجا بود که این ریسک در دقیقه 56 جواب داد و پای برناردسکی به گلزنی باز شد. او بر روی یک توپ ارسالی تاثیر گذاشت و با ضربه سر توپ را وارد دروازه نمود. حالا مانچینی میتوانست نفس راحتی بکشد و هم از اینکه تیمش یک بر صفر جلو افتاده و هم از اینکه تصمیم بحث برانگیزش جواب داده خوشحال باشد.
اما مشکل از جایی شروع شد که چند دقیقه بعد، بازیکن با تجربه تیم ملی اوکراین گل خورده را پاسخ داد و دوباره همه چیز به نقطه صفر بازگشت. گل خوردن در جنوا و مقابل دیدگان هزاران ایتالیایی داخل ورزشگاه، حسابی ذهنیت بازیکنان تیم را به هم ریخته بود. آنها پیش خود خیال میکردند امروز قرار است سکوی پرشی باشد برایشان تا در ادامه و در بازی های لیگ ملت های اروپا، خودی نشان دهند. ایتالیا به سرمربی گری مانچینی تا کنون هیچ بردی نداشته است و گرفتن یک مساوی دیگر هم مقابل تیم ضعیف اوکراین نوعی سرافکندگی به شمار می رود.
اما اینکه مشکلات از کجا آب میخورد، پاسخ دیگری به جز ذهنیت بازیکنان هم دارد. به نظر میرسد که مانچینی با وجود شجاعتش در بازنشسته کردن بوفون و دادن دروازه تیم به دونارومای جوان، هنوز نمیتواند تصمیم قاطعی برای خط دفاعی تیم بگیرد. شاید جورجو کیه لینی هنوز هم رهبر خوبی برای خط دفاعی باشد و حتی در حملات نیز خوب اضافه شود، اما بونوچی یکی از مشکلات اساسی تیم است.

بونوچی از زمانیکه یوونتوس را به مقصد میلان ترک کرد روند رو به زوالی را آغاز کرد. اکنون، در تیم ملی هم بازی هایش خیلی موثر نیست. او کند شده و در بسیاری از موقعیت ها از مهاجمین حریف جا می ماند. دفاع کناری های تیم هنوز مشخص نسیتند و فول بک درست و درمانی به شمار نمیروند. مانچینی در کنار دی آمبروزیو برای دفاع راست، میتواند داویده کالابریا را نیز دعوت به تیم کند که بسیار دفاع کنار بهتری نسبت به دی آمبروزیو است یا حداقل میتواند یک رقیب عالی برای وی به شما رود.
در سمت چپ دفاع نیز او انتخابهای زیادی ندارد و به جز کریشیتو و یا دی شیلیو، بازیکن شاخص دیگری در دستش نیست. اما او باید به امثال کالدارا، روگانی و رومانیولی بیش از پیش فرصت بدهد تا خودی نشان دهند. دفاع تیم ملی ایتالیا نیاز به تازه شدن دارد و تا او این خط را جوان تر نکند باز هم شاهد کندی خط دفاع مقابل مهاجمین حریف خواهیم بود.
در خط هافبک نیز، علارغم نگاه درست وی به مساله جوان گرایی، اما باز هم انتخاب وراتی باعث تعجب همگان است. وراتی هیچگاه نتوانست در بازی های ملی موفق شود و اکنون در تیم باشگاهی خود، پی اس جی هم دیگر ستاره به شمار نمیرود. از بخت خوب مانچینی بازیکنی مثل جورجینیو اکنون در تیم است که بهترین رهبر تیم ملی ایتالیا میتواند به شمار رود.
مانچینی باید با بکار گیری جورجینیو در رهبری خط هافبک و استفاده از بازیکنان جنگنده دیگری نظیر بوراونتورا به بهبود عملکرد خط میانی تیم کمک کند. اما در خط حمله هم، باید پذیرفت اندکی زمان میبرد که کیه زا و برناردسکی بتوانند خود را با اینسینیه هماهنگ کنند و از طرف دیگر ستاره جوانی چون پاتریک کوترونه، که در تیم باشگاهی خود بسیار موفق است باید اندک اندک خود را با این خط حمله وفق بدهد.
در کل میتوان تا حدودی پذیرفت که تیم جوان ایتالیا به مقداری زمان نیاز دارد اما زمان، مهمترین درمان این تیم نیست و مانچینی باید هر چه زودتر انتخابهای دقیق خود را انجام دهد و بتواند بهترین و مناسب ترین ترکیب را برای تیمش برگزیند.