تنب بزرگ (۱)

تنب بزرگ (۱)

از جزیره های ایران در خلیج فارس و بخشی از شهرستان ابوموسی، در استان هرمزگان است. جزیره تنب بزرگ حدود ۱۱ کیلومتر مربع مساحت دارد و تقریبا با شکل دایره است. این جزیره حدود ۱۸۰ کیلومتر با بندر عباس و ۵۰ کیلومتر با ابوموسی فاصله دارد. به دلیل موقعیت سیاسی، ساکنان این جزیره را بیشتر نظامیان تشکیل می دهند. تنب بزرگ به همراه دو جزیره ابوموسی و تنب کوچک، جزایر سه گانه خلیج فارس نامیده می شوند. این سه جزیره به سبب نزدیکی با تنگه هرمز از اهمیت سیاسی و نظامی بسیار بر خوردارند. جمعیت تنب بزرگ ۶۳۷ نفر است. (سرشماری سال ۱۳۷۵). 

سطح جزیره تنب بزرگ شنزار و خشک است. در قسمت شمالی جزیره تپه هایی قرار دارد که ارتفاع بلند ترین آن ۴۲ متر است. آب و هوای تنب بزرگ گرم و مرطوب است. در تابستان رطوبت هوا گاه به ۸۰ درصد می رسد. در جزیره تنب بزرگ درختانی مانند کرت، تمر هندی، لور، گز، و نخل خرما می رویند. در این جزیره گیاهان بومی نمک رست که در آب ها و خاک های شور رشد می کنند، نیز می رویند. در قسمت های مرکزی و جنوبی جزیره چند حلقه چاه آب شیرین وجود دارد. که برای آشامیدن و نیز آبیاری درختان از آنها استفاده می شود. 

در قسمت شرقی جزیره اسکله ای با عمق مناسب برای پهلو گرفتن لنج ها و کشتی های کوچک وجود دارد. در این جزیره تاسیسات نیروی دریایی، فانوس دریایی برای راهنمایی کشتی ها و ناو های جنگی همچنین سرد خانه شیلات برای نگهداری مواد غذایی، باند فرودگاه برای نشستن هواپیمای ملخ دار و نیروگاه برق ساخته شده است.
ساکنان جزیره ترکیبی از ایرانیان و عرب ها هستند. واژه تنب در فارسی تنگستانی (فارسی جنوبی) به معنای تپه یا پشته است. تپه های این جزیره بیشتر و بلند تر از تپه های تنب کوچک است. به همین دلیل آن را تنب بزرگ نامیده اند. جزیره تنب بزرگ به سبب قرار گرفتن در خط قوسی دفاعی ایران در دهانه تنگه هرمز اهمیت سیاسی و نظامی دارد. خط قوسی دفاعی ایران در تنگه هرمز شامل هفت جزیره ابوموسی، تنب بزرگ، تنب کوچک، هرمز، لارک، قشم و هنگام است که در فاصله نسبتا کمی از یکدیگر قرار دارند.