داخلی یا خارجی؟ مسئله این است

داخلی یا خارجی؟ مسئله این است

یکی از قویترین اقتصادهای دنیا را کشور ژاپن دارد. شاید برایتان جالب باشد که کشوری در شرق آسیا، با دو حمله اتمی و تبعات پس از آن، چگونه چنین اقصادی را رقم زده است. اصولا اقتصادی، پویا و معتبر است که درآن صادرات، حداکثر باشد و واردات در کمترین میزان خود. چنین اقتصادی در جهان حرف اول را میزند.

ژاپنی ها برای رسید به این هدف و سلطه اقتصادی بر جهان، روند بومی کردن تولیدات را در پیش گرفتند. آن ها با همدلی ملی و تلاش تولیدکنندگان داخلی، توانستند اهداف خود را در عرصه اقتصاد جهانی پیاده کنند. چشم بادامی ها گاها کالایی داخلی را به چند برابر قیمت، در مقابل یک کالای خارجی میخریدند; اما توجه آنها به آینده کشورشان، خرید ملی را برایشان لذت بخش میکرد و اکنون ثمره اش را میبینند. چندین سال است که شعار کشور بر مبنای اقتصاد ملی و بومی و حمایت از کالای ایرانی، مطرح میشود. شعاری که در دید بسیاری از مسئولین در حد شعار باقی مانده است و تلاشی برای تحقق آن یا صورت نگرفته و یا جدیت لازم را نداشته است. روی صحبت ما، اکنون با مردم است.

مصرف کننده نهایی هر محصولی ما مردم هستیم، پس اکثر بار حمایت از کالای داخلی بر دوش ماست. اگر هر کدام از ما نگاهی به تاریخ کشورهای پر قدرت اقتصادی بیندازیم، متوجه یک موضوع مشترک بین آنها میشویم که آن، حمایت مردم از کالای کشورشان است. این وظیفه اصلی مردم هرجای دنیا برای کمک به اقتصاد ملی خواهد بود. هیچ برند و محصولی از ابتدا خاص و منحصر به فرد نشده و این امر تنها با حمایت مردم در کنار تلاش تولید کننده برای افزایش کیفیت، محقق شده است. همه ی ما در خانواده و یا آشنایان خود، کسانی را داریم که در کارخانه یا کارگاهی مشغول به کار هستند و مسلما ادامه حیات شغلی آنها وابسته به حمایت و همدلی ما در خرید از کالای ایرانی است. این حمایت اگر چندین سال نیز برای رسیدن به یک اقتصاد مقاوم و پویا زمان ببرد، نتیجه اش استقلال اقتصادی و اشتغال جوانان کشورمان است. اقتصاد پایه اصلی تمام کشورها و همچنین پیش نیاز تمام عرصه ها اعم از سیاسی، فرهنگی و ... میباشد. بدانیم کمک به تقویت اقتصاد بومی، کمک به تقویت تمام کشور است و باید در این مسیر بیش از پیش مقاوم و ساعی باشیم. به امید روزی که کشور عزیزمان، ایران در تمام عرصه های منطقه ای و جهانی سربلند و سرآمد باشد.