عرق کردن و علل آن | هیپرهییدروزیس | hyperhidrosis

عرق کردن و علل آن

هیپرهییدروزیس چیست؟
هیپر هیدروژن که به عنوان پلی هیدروژن نیز شناخته می شود وضعیتی است که در آن بدن تحت تاثیر عرق بیش از حد قرار می گیرد. در این نوع عارضه ممکن است عرق کردن، یک منطقه خاص یا کل بدن را تحت تاثیر قرار دهد.
اگر چه عرق کردن زیاد تهدیدی برای زندگی نیست، اما می تواند ناراحت کننده باشد و باعث خجالت و آسیب روانی به فرد شود.
در این مقاله، ما به علل، علائم، تشخیص و درمان hyperhidrosis خواهیم پرداخت.
نکاتی در مورد هیپرهیدروزیس
در اینجا برخی از نکات کلیدی در مورد هیپرهیدروزیس است.
هیپر هیدروژن معمولا در دوران نوجوانی آغاز می شود
اغلب، پا، دست، صورت و زیر بغل تحت تأثیر قرار می گیرند
تعدادی از داروها می توانند علایم را کاهش دهند

انواع هیپرهیدروزیس کدامند؟
عرق بیش از حد مرتبط با هیپر هیدروژن معمولا در دست ها، پاها، زیر بغل و کشاله ران به دلیل فعالیت زیاد غدد عرق ایجاد می شود.
هیپریدروئیدی کانونی یا موضعی
در این نوع عرق کردن مشکل فرد فقط عرق کردن به صورت موضعی در نواحی کوچکی از بدن است و کل بدن را شامل نمی شود. به عنوان مثال عرق کردن کف دست، زیر بغل، صورت و ... را می توان نام برد. در این حالت فرد سالم است و مشکل خاصی ندارد.
هیپریدروئید عمومی
تعرق بیش از حد، در کل بدن ایجاد می شود. در این حالت عرق بیش از حد می تواند نشانه ای از وجود بیماری های دیگر فرد باشد.
هیپر هیدروژن ممکن است از زمان تولد وجود داشته باشد، با این حال، اکثر موارد تعرق بیش از حد از زمان نوجوانی شروع می شوند.
برخی از علائم hyperhidrosis  بسیار شدید است که باعث خجالت زدگی و ناراحتی و اضطراب در فرد بیمار شود. این عارضه ممکن است شغل، تفریحات، روابط شخصی و به طور کلی همه زندگی بیمار را تحت تاثیر قرار دهد.
خوشبختانه روش های موثری برای درمان علائم وجود دارد. اما متاسفانه بسیاری از افراد به دلیل خجالت یا به دلیل عدم آگاهی از این درمان های موثر استفاده نمی کنند.
علائم
hyperhidrosis  به عنوان عرق کردن بیش از حد تعریف می شود که فعالیت های طبیعی را مختل می کند.
در بیشتر موارد علائم و نشانه های hyperhidrosis  شامل موارد زیر است:
کف دست مرطوب یا کف پای مرطوب
عرق کردن مکرر
عرق قابل توجهی که از روی لباس مشخص است

علل hyperhidrosis
کارشناسان هنوز دلایل کافی برای عرق کردن های موضعی ندارند اما به نظر می رسد این نوع از عرق کردن ژنتیکی بوده و همچنین وضعیت عصبی فرد نیز بر آن موثر است، مطالعات همچنین نشان داده اند که برخی از ژن ها در پرکاری هورمونی نقش دارند و همین مسئله باعث می شود نقش وراثت در این نوع از بیماری پررنگ تر شود چرا که اکثر بیماران مبتلا به hyperhidrosis اولیه دارای والدینی با همین شرایط هستند.
از سوی دیگر، hyperhidrosis ثانویه دارای لیست طولانی از علل شناخته شده است.
علل hyperhidrosis ثانویه
آسیب نخاعی
سوء مصرف الکل
اضطراب
دیابت
نقرس
بیماری قلبی
هیپرتیروئیدیسم - غده تیروئید بیش از حد فعال است
چاقی
بیماری پارکینسون
بارداری
نارسایی تنفسی
برخی از سرطان ها همچون لوسمی و لنفوم
برخی از عفونت ها مانند HIV، مالاریا، سل
بعضی از داروها، از جمله برخی از داروهای ضد افسردگی، آنتی کولین استراز (برای بیماری آلزایمر)، پیلوکارپین (برای گلوکوم)، پروپرانولول (برای فشار خون بالا)
سوء مصرف مواد

تشخیص
در ابتدا پزشک با درخواست آزمایش خون و ادرار، هر گونه شرایط اساسی، نظیر تیروئید بیش از حد فعال (هیپرتیروئیدیسم) یا قند خون پایین (هیپوگلیسمی) را مورد بررسی قرار می دهد.
در مورد الگوهای عرق کردن بدن از بیمار سوالاتی پرسیده می شود مانند: کدام قسمت های بدن بیشتر عرق می کند، عرق کردن در کل بدن اتفاق می افتد یا خیر و اینکه آیا در خواب نیز عرق می کنید یا خیر؟
سوالات دیگری نیز ممکن است از بیمار پرسیده شود:
آیا عرق شما به حدی است که برای پاک کردن آن مجبورید از دستمال یا حوله استفاده کنید؟
زمانی که در بین افراد دیگر هستید عرق کردن بر رفتار یا حالت عصبی شما تاثیر می گذارد؟
چقدر لباس خود را عوض می کنید؟
چقدر حمام می کنید؟
معمولا چه قدر در مورد عرق کردن خود فکر می کنید؟
درمان های طبیعی
ضد عرق: اسپری های ضد عرق مجاری عرق را مسدود می کنند . بعضی از آنتی اسپری های تجویزی شامل کلرید آلومینیوم هستند که غدد عرق را بیشتر مسدود می کنند.
لباس: برخی از الیاف مصنوعی ممکن است علائم را بدتر کنند. بهتر است از لباسهای نازک با الیاف طبیعی استفاده کنید.
کفش: برای کفش خود نیز از مواد طبیعی مانند چرم استفاده کنید.
جوراب: از جوراب هایی استفاده کنید که دارای ضخامت مناسب و از جنس مناسب هستند.
در صورتی که درمان های طبیعی موثر نبود، برای حل مشکل خود از یک پزشک کمک بگیرید.

درمان های دارویی
در یک روش درمان دست ها و پاها در یک کاسه آب غوطه ور می شوند سپس یک جریان الکتریکی ضعیف از آب عبور می دهند. اکثر بیماران نیاز به دو تا چهار درمان 20 تا 30 دقیقه دارند. این جریان ضعیف الکتریکی برای انقباض مجاری عرق و کنترل کردن مقدار آن استفاده می شود.
تزریق بوتاکس: تزریق بوتاکس، اعصابی را که باعث غشاهای عرق می شود، متوقف می کند. برای نتایج موثر بیماران مبتلا به این بیماری ممکن است چندین تزریق نیاز داشته باشند.
داروهای آنتی کولینرژیک: این داروها انتقال انگیزه های عصبی پاراسیمپاتیک را مهار می کند. معمولا علائم در حدود 2 هفته بعد از مصرف دارو بهبود می یابد.
جراحی ETS: جراحی فقط در موارد شدید توصیه می شود که بیمار به روش های دیگر درمان پاسخ نداده است. در این جراجی اعصاب که پیام را به غدد عرق حمل می کنند، قطع می شوند.
در مرحله دوم جراحی غدد عرق برداشته شده و یا توسط لوله مکش از بدن بیرون کشیده می شوند.
ETS برای درمان hyperhidrosis صورت، دست و یا زیر بغل مورد استفاده قرار می گیرد.اما برای درمان hyperhidrosis پاها به دلیل خطر اختلال در عملکرد جنسی توصیه نمی شود.
عوارض جانبی
اگر hyperhidrosis درمان نشود، عوارض زیر نیز ممکن است به دنبال آن ایجاد شوند:
عفونت ناخن
زگیل
عفونت های باکتریایی: به خصوص در اطراف فولیکول های مو و بین انگشتان پا.
گره خاردار: خارش پوستی خفیف زمانی بوجود می آید که کانال های عرق مسدود می شوند و پوست تحت تاثیر قرار می گیرد.
تأثیر روانشناختی: عرق کردن بیش از حد، می تواند اعتماد به نفس، شغل و روابط بیمار را تحت تأثیر قرار دهد. برخی افراد ممکن است اضطراب، اضطراب اجتماعی و حتی افسردگی را تجربه کنند.
طبق آمار به طور متوسط، افراد مبتلا به hyperhidrosis پس از 9 سال زندگی با این شرایط، به دنبال درمان پزشکی می روند.