بررسی نورپردازی ساختمان های کشور کانادا

بررسی نورپردازی ساختمان های کشور کانادا

فیل گابریل، معمار و متخصص نور پردازی مقیم اتاوا، پانزده سال از زندگی اش را صرف ساختن و پرداختن یک راهبرد نور پردازی چند میلیون دلاری برای مجلس کانادا و عمارت های وابسته اش در پایتخت این کشور کرده است. طرح نورپردازی (مجلس) که توسط شرکت گابریل مکینان و شركات انجام گرفته است، با معماری دوره ملکه ویکتوریای منطقه پارلمنت هیل کاملا وفق داده شده، و طراحی آن بافت و جزئیات عمارت ها را عیان می سازد و در همان حال ایمنی و طیف متنوعی از فعالیت های عمومی شبانه را تضمین می کند. قدرت این طراحی در تأثیر پذیری از زیباشناسی خوش منظر عمارت ها و موقعیت جغرافيا (بالای تپه، کنار رودخانه) است. طراحی دقیق و محل جای دادن ابزارهای نورپردازی، در عین حال که به مذاق مخاطبان و سلیقه های متفاوت خوش می آید، بر ابهت آن مجموعه عمارت ها نیز می افزاید.

در ادامه ی نوشته، توضیحات این سبک نورپردازی را از زبان خود فیل گابریل می خوانیم:

من یکی از طراحان پروژه دومی هستم که اگرچه در یکی از مشهورترین فضاهای عمومی دنیا قرار دارد، اما در مقایسه، جمع و جورتر و کم هزینه تر بوده است. من مدیر اجرایی- هنری نمایشگاه «ونکووریسم» معماری و شهرسازی در کناره های غربی کانادا هستم که از ماه ژوئن تا اوت سال ۲۰۰۸ در «خانه کانادا» در میدان ترافالگاره لندن برگزار شد. به من اجازه داده شد ساختمانی موقت با چوب درخت سدار جنگل های غرب کانادا در خارج از عمارت «خانه کانادا»، رو به الحاقات بنای گالری ملی بریتانیا طرحی از « ونچوری و اسکات براون» بسازم. این طرح که با همکاری شرکت معماری «بینگ تام» و مهندسان Fast + EPP  اجرا و پیاده شد، قطعات بزرگ چوب را به صورت مارپیچ هایی پس تنیده به صورت اشکالی که بار خود را به طور مستقل تحمل می کنند، به ریسمان (طناب) کشیده شده و لایه به لایه روی هم (بدون آن که به عمارت اصلی متصل باشند) دور تا دور این عمارت نئوکلاسیک دروه ویکتوریا که در در آثار حفاظت شده تاریخی است، قرار گرفته اند (عمارت «خانه کانادا» کار سر رابرت اسمیرک است که طراح « موزه بریتانیا» نیز بوده است.

طراحی نور ما از خود ابزارهای نوری میدان ترافالگار که «خانه کانادا» را روشن می کند استفاده کرد ولی با چراغ های جدیدی که در لابه لای سازه چوبی نصب شده اند، آن نور موجود تقویت شد. این نور اضافی، سرخی رنگ چوب سدار را افزایش داده و همان حساسیت ارگانیک خود آن دیوار چوبی سدار را دارد. استدلال من این است که نورپردازی مؤثر عمارت های مهم در فضاهای عمومی کلیدی، به عنوان میزان بودجه ربطی ندارد (بودجه نورپردازی در پروژه میدان ترافالگار ۵ هزار دلار بود، حال آن که نورپردازی پارلمنت هیل اوتاوا بیش از ۵ میلیون دلار هزینه برداشته است) بلکه مسئله مهم وفق دادن دقیق و ظریف ستون ها و رنگ نور برای تقویت برجستگی های یک عمارت است. بدین ترتیب، نور می تواند نوعی ابزار سخنوری تلقی شود که استدلال های طراحی عمارت های مجاور را تقویت می کند.