توصیه های جیمز وان به علاقمندان سینمای وحشت

توصیه های جیمز وان به علاقمندان سینمای وحشت

جیمز وان، کارگردانی است که حق بزرگی بر گردن سینمای وحشت دارد. او با ساختن فیلمهای مهمی مانند اره، احضار روح و غیره، نقش پر رنگی در تاریخ سینمای وحشت دارد و اخیرا هم در یک مصاحبه، در مورد هوادران این ژانر و همچنین فیلم سازان جوان صحبت کرد.

او اعتقاد دارد همانطور که خودش در سنین جوانی توانست با ساخت اولین قسمت اره به موفقیت های زیادی دست پیدا کند، جوانان دیگری هم میتوانند مانند او عمل کرده و در سنین جوانی با ساخت فیلمهای خلاقانه، خود را در سینما جا بیندازند. به نظر او ساخت فیلم ترسناک ارزان، کار ساده ای است که فقط کمی خلاقیت میخواهد و البته مقدار زیادی شجاعت. برای خواندن ادامه صحبت های او، شما را به مطالعه ادامه مطلب دعوت میکنم.

جیمز وان اخیرا قسمت بعدی فیلم احضار روح را تهیه کنندگی میکند. او پس از مدتها که در کسوت کارگردان سر صحنه فیلمها حضور می یافت، حالا تصمیم گرفته تا تهیه کننده سینما شود و با حمایت کردن از فیلمسازان جوان، راه مناسبی را برای آنها باز کند. جیمز وان اعتقاد دارد که سینما همیشه به ایده ها و اندیشه های نو احتیاج دارد و بسیاری از کارگردانان هم بهتر است پس از اینکه دیگر ایده ای برای فیلم ساختن نداشتند، به حمایت از فیلمسازان جوان روی بیاورند و خود تهیه کننده فیلمهایشان شوند.

به نظر جیمز وان، چیزی که برای مخاطب سینمای وحشت یا هارور ایجاد ترس میکند، ترسهای مشترکی است که بین مخاطب و شخصیت های فیلم وجود دارد. همه ما انسانها تعدادی ترس مشترک در وجود خود داریم. مثل ترس از ارتفاع، ترس از محیط ناآشنا، ترس از تاریکی و تنهایی، ترس از ارواح و بسیاری از ترس های دیگری که فیلمهای ترسناک هم عموما با دست گذاشتن بر روی آنها موفق میشوند مخاطب را جذب خود کنند.

تماشا کردن این فیلم ها اگرچه مخاطب را می ترساند اما در واقع به او این فرصت را می دهند تا سوژه ترسناک را مقابل چشمان خود ببینند. ندیدن سوژه ترسناک همیشه ترس را در وجود مخاطب افزایش می دهند. شما اگر از ارتفاع بترسید، هر بار که به ارتفاع فکر کنید ترس تان بیشتر خواهد شد اما اگر در یک فیلم با آن مواجه شوید، چون آن را دیده اید و حتی از طریق شخصیت فیلم هم آن را تجربه کرده اید، ترس تان اندکی کاهش خواهد یافت. بنابراین تماشای فیلم های ترسناک برای بعضی از مخاطبین و علاقمندان سینما میتواند مفید هم باشد.

جیمز وان به فیلم سازان جوان توصیه میکند که تلاش کنند با دستان خالی و سرمایه های کم، فیلمهای زیبایی خلق کنند. به گفته وی استفاده کردن از تمیهدات ترسناک و جزئی میتواند در فیلم ایجاد ترس کند. صدای جیر جیر دری کهنه، چکه کردن آب و صداهایی از این دست حسابی میتواند وحشت را به مخاطب القا کنند. استفاده از این تمهیدات خرج زیادی ندارند. فقط کافی است شما داستان خود را خوب بشناسید و فضای مناسبی را برای اثر خود خلق کنید. فضا سازی عامل بسیار مهمی در موفقیت یا عدم موفقیت یک فیلم هارور است.

خود جیمز وان جزو کسانی بود که از طریق فیلمسازی مستقل و کم خرج، به سینمای حرفه ای راه یافت. او فیلمهای زیادی را مثال می زند که دقیقا با استفاده از همین راهبرد توانسته اند موفق شوند. در فیلم هالووین که چندین سال پیش ساخته شد ما شاهد ظهور ستاره تازه ای در این ژانر بودیم. جان کارپنتر که در حال حاضر یکی از فیلم سازان برجسته سینما محسوب میشود، اولین فیلم خود یعنی هالووین را ساخت که فیلم بسیار کم خرجی هم بود. هالووین توسط یک استودیو که مصطفی عقاد مدیر آن بود حمایت شد. موفقیت جان کارپنتر در این فیلم دقیقا به خاطر همین بود که تلاش شده بود با خرج اندک اما فضا سازی خوب و نسبتا رئالیستی، ترس را به جان بیننده فیلم بیندازد.

جا دارد در همین یادداشت و در خلال صحبت های جیمز وان، اشاره ای به جمله ای از دارن آرنوفسکی کنم. دارن آرنوفسکی که از فیلمسازان جوان و مستعد سینمای آمریکاست، در مورد فیلم «پروژه جادوگر بلر» میگوید: سازندگان فیلم پروژه جادوگر بلر، تعدادی دانشجو بودند که با یک دوربین هندی کم و بدون خرج کردن سرمایه، فیلم ماندگاری را ساختند. اگر این ایده در جوانی به ذهن من رسیده بود خیلی زودتر فیلم سازی را آغاز میکردم. به اعتقاد  او چیزی که باعث موفقیت این فیلم شده کم خرج بودن آن و طبیعی بودنش است که موجب شده بسیاری از موقعیت ها باور پذیر شوند.

جیمز وان هم دقیقا چنین چیزی را به فیلم سازان جوان توصیه میکند. او پیشنهاد میکند که فیلمسازان علاقه مند به ژانر هارور، فقط تلاش کنند داستان های ترسناک را خوب روایت کنند. این تمام کاری است که آنها ملزم به انجام دادنش هستند. فیلم ساز باید ترس های مشترک را بشناسد و طرحی بر اساس آنها بنویسد. نکته بعدی این است که او باید چنین داستان خوب و تاثیر گذاری را به شیوه ای مرموز و مبهم روایت کند.

این که مخاطب بخواهد با روحیه ای جست و جو گرانه، از داستان و وقایع سر در بیاورد، دقیقا چیزی است که باعث جذابیت یک فیلم هارور می شود. اگر شما بخواهید داستان خود را خیلی سر راست و مشخص روایت کنید، شاید بهتر است آن را برای ژآنر اکشن یا ملودرام بنویسید. اما شما قصد دارید که بیننده را بترسانید بصورتی که به صندلی خود چنگ بزند. پس طوری برای آنها داستان بگویید که همه چیز به نظرشان خاص و مرموز بیاید. احساس کنند که واقعا خبری بوده که شما این فیلم را ساخته اید. زود همه چیز را لو ندهید و هر جا که لازم است، اندکی به بیننده اطلاعات بدهید. ابدا ذهن بیننده را با اطلاعات اضافی آشفته نکنید چرا که او به جای اینکه در داستان غرق شده و حس ترس به وی القا شود، درگیر فهمیدن جزئیات داستان میشود و از فیلم لذت چندانی نخواهد برد.

شما پس از نوشتن چنین فیلمنامه درست و مناسبی، حالا باید ببینید که چه چیزهایی در اختیار دارید. اولا اینکه باید یک لوکیشن خوب پیدا کنید. خانه ای باشد که بتوان در آن فضای ترسناکی را خلق کرد. هر لوکیشنی که قصد انتخابش را دارید، باید پتانسیل این را داشته باشد که بتوانید فضای مورد نظر را در آن بسازید.