معرفی فیلم Eat Pray Love

نگاهی به فیلم بخور، عبادت کن، عشق بورز

اولین بار که نام فیلم را شنیدم با خودم گفتم چه عالی، مگر بهتر از این هم می شود؟ بخوری و عبادت کنی و عشق و ....
اما آخر چطور؟
به دلیل اینکه این نام حس رهایی هرچند موقت را القا می کرد و همچنین علاقه فردی به جولیا رابرتز آن را برای تماشا انتخاب کردم. بخور، عبادت کن، عشق بورز،  از روی رمانی پر فروش با همین عنوان نوشته ی خانم الیزا گیلبرت ساخته شده است. قصه ی فیلم در واقع بخشی از سرنوشت نویسنده است.
در شروع الیزا (جولیا رابرتز) زنی موفق را میبینم که با به دوش کشیدن تمام موفقیت ها و جایگاهش و شرایط ایده آل زندگی در کنار همسرش که مردی موقر و جذاب است، غمگین و سر درگم به نظر می رسد. الیزا نویسنده ای معروف است اما گم شده های درونی اش او را از شادی واقعی و تعادل دور کرده است.
او که به صورت اتفاقی با یک به اصطلاح  پیر مرشد و پیشگو  آشنا می شود مسیر زندگیش را به صورت خود خواسته دچار تحولاتی می کند.

الیزا گیلبرت که در زندگی اش از درون غمگین و شکسته است پس از مدتی کشمکش و حتی نشان دادن صحنه ی دعا کردن او به درگاه خداوند، به این نتیجه می رسد که باید در آستانه 40 سالگی مسیر جدیدی را انتخاب کند تا روحش به آرامش برسد.
او در مسیر جدایی از همسرش برای مدتی با پسری جوان به نام دیوید وارد رابطه عاطفی می شود اما این رابطه و وابستگی که بیشتر به خاطر تحمل درد طلاق است هم پا برجا نمی ماند.

برخی می گویند در این فیلم زنان تشویق به طلاق شده اند و این کار خیلی آسان و دلپذیر نشان داده شد. اما اگر از کلیت شاد فیلم فاصله بگیرید و به دقت بخش های مربوط به جدایی الیزا از همسرش را تماشا کنید خواهید دید که حتی در امریکا که شاید از نظر ما خیلی راحت این اتفاق بیافتد، الیزا با نظر منفی اطرافیان، قضاوت ها  و البته تنهایی و بی پشتوانگی دست و پنجه نرم می کند.
او پس از جدا شدن از همسرش و پس زده شدن از سوی دیوید، با پیش فروش کتابش هزینه سفری طولانی با پایانی نامعلوم را تامین می کند و با عدم اطمینان در باطن اما اعتماد به نفس ظاهری راهی ایتالیا می شود.

در ایتالیا با اجاره یک خانه خیلی ارزان و یاد گرفتن زبان ایتالیایی، زندگی موقتش را آغاز می کند، که البته این بخش دلپذیری خاص خودش را دارد. شاید بخش بخور، در عنوان فیلم مربوط به سفر به ایتالیا باشد. ولی این خوردن تنها مربوط به جسم الیزا نیست. او دوستانی پیدا می کند و در کنار آنها روح و جسم خود را همزمان تغذیه می کند. بیشتر رستوران های ارزان قیمت ایتالیایی را میبینیم که الیزا به همراه دوستانش در آن غذاهای ایتالیایی صرف می کنند، گردش می کنند و با فرهنگ ایتالیا آشنا می شود. لبخند های معروف جولیا رابرتز و اما نگاهش که از اندوه خالی نیست مخاطب را با او به همزات پنداری می رساند. اینکه از درون هنوز به علت شکست های عاطفی اش سر خورده است اما با قدرت و قرار گرفتن در محیط های شاد سعی می کند با قضیه کنار بیاید.

در بخش بعدی الیزا را میبینیم که راهی هندوستان می شود تا در یک معبد به مراقبه و عبادت و تمرکز بر روی روح بپردازد. در آن جا نیز او گرچه سخت تر اما دوستانی را پیدا می کند و در کنارشان چیزهای جدیدی می آموزد.
در آخر راهی بالی در اندونزی می شود. آنجا که برای اولین بار پیشگو را دیده بود. پیشگو به او می گوید که در دیدار قبل او را همچون پیرزنی دیده اما حالا شاداب و رها و جوان است. در کنار پیرمرد مرشد الیزا بازهم به مراقبه می پردازد و به دور از تمایل به رابطه عاطفی به صورت اتفاقی با مردی خوب و جذاب (خاویر باردم) آشنا می شود. او که قبلا وابستگی و پس زده شدن را تجربه کرده بود خیلی سخت تن به رابطه عاشقانه جدید می دهد. اما در انتها با تلاش برای کنترل تعادل روحی و عاطفی دل به او می دهد. آن مرد در کنار آنکه انسان فوق العاده ایست، تاجر جواهر و ثروتمند است و در ازدواج و عشق قبلی اش مانند الیزا شکست خورده و  پسری دارد که عاشق اوست.

خوش شانسی الیزا در یافتن مرد رویاهایش اصلا شبیه رویا نیست. یعنی نباید این طور باشد. باید بدانیم وقتی کسی بتواند بر ترس هایش غلبه کند، دل از وابستگی های آزار دهنده بکند و بدون انتظار از کائنات تنها سعی در این داشته باشد که انسان خوب و شادی باشد مسلما جهان نیز او را لایق بهترین ها می بیند.

بیاییم کوته نظرانه به فیلم نگاه نکنیم. حتما لازم نیست برای یافتن شادی، مثل الیزا طلاق بگیریم و یا دور دنیا را سفر کنیم، برای  شاد بودن کافیست تنها به خودمان به عنوان یک انسان احترام بگذاریم، علایقمان را مهم بشماریم و از قضاوت ها نترسیم. لازم است قوانین نانوشته را پاره کرده و دور بریزیم .مخاطب این فیلم بیشتر زنان هستند و البته بادیدن آن بخاطر آنکه نتوانستند مثل الیزا باشند غمگین خواهند شد و شاید ناامید. زنانی که در هر کجای دنیا از جایی به بعد تنها برای اطرافیانشان از جمله همسر، فرزند، پدر و مادر و ... زندگی می کنند و با عدم درک اطرافیان از ایثارهایشان دچار شکستگی شده و به پوچی می رسند. اما اگر به خاطر بیاورند که به دنیا آمده اند تا شاد زندگی کنند با احترام و عشق به خودشان عشق و احترام تمام جهان را هم نسبت به خودشان بر می انگیزند و قطعا بهترین ها را دریافت خواهند نمود.