اولین موزه ی ساعت ایران

اولین موزه ی ساعت ایران

یکی از جالب ترین و دیدنی ترین موزه های تهران، موزه ی تماشاگه زمان است که اولین موزه ی ساعت ایران می باشد. این موزه در خیابان زعفرانیه ی تهران واقع شده است و محیط بسیار جالبی دارد. موزه ی تماشاگه زمان در باغی سرسبز و بزرگ واقع شده است و ساختمان های آبی رنگی در داخل آن قرار دارد.

معماری ساختمان این موزه و تزئینات به کار رفته در آن بسیار جالب توجه و دیدنی است. همان طور که گفته شد این ساختمان ها گچ کاری های آبی رنگی دارند و با آیینه کاری، مقرنس کاری و گره چینی تزئین شده اند. در داخل این موزه کلکسیونی از انواع ساعت ها و دیگر وسیله های سنجش زمان جمع آوری شده است. شما می توانید در این موزه ساعت هایی قدیمی از ایران و کشورهای دیگری چون فرانسه، سوییس، انگلیس و آلمان را مشاهده کنید.

ساختمان موزه در واقع خانه ی حسین خداداد بوده است. او یکی از بازرگانان و صنعتگران ایران در دوره ی قاجار بوده است. مساحت این ساختمان 700 متر است و در داخل باغی به بزرگی 600 هزار متر مربع قرار گرفته است. البته این ساختمان در ابتدا متعلق به داماد ناصرالدین شاه یعنی معیرالممالک بوده است که بعدها توسط حسین خداداد خریده شده و تغییرات زیادی در بنای آن ایجاد شده است. گویا حسین خداداد علاقه ی زیادی به معماری داشته است و از این رو بهترین استادکاران معماری را به خانه ی خود دعوت می کند و در نهایت به کمک آن ها ساختمانی با معماری چشم گیر می سازد. برخی از بهترین معماران ایرانی بر روی این خانه، طراحی و تزئینات آن کار کرده اند که از جمله ی آن ها می توان به استاد کاشی، مهندس ابتکار، حاج رمضان عباسیان، عبدالکریم نوید تهرانی، استاد فرهاد یحیی پور و حاج علی شیخی اشاره کرد.

گفته می شود که کار تزئینات گچ بری خانه ی حسین خداداد دوازده سال طول کشیده است و در نهایت این خانه در سال 1356 به یکی از زیباترین خانه های تهران تبدیل شده است. اما حسین خداداد تنها یک سال در این خانه ساکن بوده است و درست قبل از انقلاب ایران مجبور به ترک ایران و مهاجرت به آمریکا شده است. پس از مهاجرت او این خانه و دیگر اموالش توسط بنیاد مستضعفان مصادره شده است و در نهایت در سال 1378 به عنوان موزه ی ساعت شروع به کار کرده است. بنابر آن چه گفته شد، بازدید از ساختمان این موزه نیز خالی از لطف نیست و می تواند برای هر فردی به خصوص علاقمندان به هنر معماری بسیار جالب باشد. بنابراین حتی اگر به اشیای تاریخی نیز علاقمند نباشید می توانید به این موزه رفته و از دیدن زیبایی های بی نظیر ساختمان آن و محوطه ی سرسبزش لذت ببرید.

قبل از این که وارد ساختمان موزه شوید، در محوطه ی باغ این موزه با انواعی از ساعت های آفتابی مواجه خواهید شد. ساعت های آفتابی نوع خاصی از ساعت ها هستند که در گذشته برای سنجش زمان استفاده می شده اند. اولین ساعت های آفتابی در حدود 5500 سال پیش اختراع شده اند و شیوه ی کار آن ها به این صورت است که با تابش آفتاب سایه ای ایجاد می کنند که زمان را مشخص می کند.

ساعت های آبی نوع دیگری از ساعت ها هستند که در محوطه ی این موزه موجود می باشند. روش کار این ساعت ها نیز به این صورت است که درون آن ها مقداری آب ریخته شده و از مجرایی این آب قطره قطره خارج می شود. مقدار آبی که درون مخزن باقی می ماند، ساعت را به نمایش می گذارد. ساعت های آبی مکانیکی نیز وجود دارند که شما می توانید نمونه ای از آن ها را در این موزه مشاهده کنید. ساعت روغنی، قایق اژدها، ساعت طنابی، ساعت شنی و ساعت شمعی نیز از دیگر ساعت هایی هستند که در باغ موزه قرار داده شده اند و روش کار آن ها نیز به خوبی در کنار آن ها شرح داده شده است.

پس از این که وارد ساختمان موزه شوید نیز با دیدنی های بسیاری مواجه خواهید شد. این دیدنی ها هم از نوع انواع ساعت ها و اشیای تاریخی هستند و هم معماری های زییای داخل ساختمان موزه. در این موزه علاوه بر ساعت هایی از قرون مختلف و کشورهای مختلف، ابزار تعمیر ساعت نیز یافت می شود. برخی از این ابزارآلات عبارت اند از: چاقوی ساعت سازی، عقربه کش، سوزن روغن زنی، آچار ساعت سازی، سمبه و سمبه دان، ابزار باز کردن قاب پشت ساعت، چفت، سوهان، فرچه، انبردست و ...

در این موزه برخی از ابزارهای خاص نجومی برای حساب روز و ماه و سال نیز یافت می شود. اسطرلاب یکی از این ابزار قدیمی نجومی است که در این موزه وجود دارد. کره ی سماوی و کره ی آسمان از دیگر وسایلی هستند که برای سنجش زمان استفاده می شده است و در این موزه موجود می باشد. شما می توانید به موزه ی تماشاگه زمان رفته و بسیاری از این وسایل خاص و تاریخی را مشاهده کنید. در این موزه امکانات تفریحی و خدماتی دیگری چون کافه، رستوران و نمازخانه نیز یافت می شود.