بلوغ سینما

بلوغ سینما

وقتی صدا به سینما وارد شد، نه تنها صنعت آن را بلکه عمر حرفه ای بسیاری از بازیگران را تحت الشعاع خود قرار داد.
از اعضای شرکت یونایتد ارتیستنز، فربنکس،گریفیث و پیکفورد ناکام ماندند. گریفیث خود را از مد افتاده می دانست و مری و داگلاس که صداهایشان ضعف داشت حضور خود را دشوار می دیدند.
از بین آن ها چاپلین حضور خود را حفظ کرد. اما او همچنان در فیلم های خود صامت ماند، و فقط از جلوه های شنیداری واقعی و موسیقی بهره می برد.
بسیاری از بازیگران به خاطر لهجه ها ی غلیظ خود و صدا ها یی که گوش خراش بودند، از بازیگری کناره گرفتند. از جمله: ویلما بانکی، نرما تالماج و جان گیلبرت.
در این هنگام بازیگرانی که صداهای بم و و لهجه های زیبا داشتند، سخت مورد توجه همگان قرار گرفتند. مانند: گرتا گالبو و مارلن دیتریش.
خیلی از کارگردانان و فیلم سازان با ورود صدا به شهرت رسیدند که از آن ها می توان به: فرانک کاپرا، هاورد هاوکز و جرج کیوکر.
در سال 1935 یک استودیو مشهور در نزدیکی رم افتتاح شد. تا قبل از ورود نازی ها به آلمان، فیلم ها رنگ و بوی اجتماعی داشتند، فقر و نا به سامانی ها ی شهر را به تصویر می کشیدند. و فیلم هایی مانند: جبهه غربی 1918، رفاقت، و " ام" (m ) سبک هنری " واقع گرایی اجتماعی" را جا انداختند.
در سال های 1929 و 1930 که هالیوود در اوج رونق خود بود و سود زیادی از استودیو ها و فروش بلیط ها به دست می آورد، به ناگاه در سال 1931 دچار یک رکود بزرگ شد. در آن زمان بیشتر سینما ها مجبور به اجرای برنامه دو فیلم با یک بلیط بودند.
از بین استودیو ها، فاکس قرن بیستم، که دیر تر از همه شروع به کار کرد با نشان های پر زرق و برق خود و فیلم های عظیم و سرگرم کننده تا ال 1940 طول کشید تا بتواند مؤثر واقع شود.

برادران وارنر که در ساخت فیلم های گنگستری مشهور بودند با بازی های درخشان یک سری بازیگر توانمند، خوش درخشیدند.
یکی دیگر از دلایل شهرت برادران وارنر، ساخت فیلم های موزیکال بود.و هم چنین ساخت فیلم عاشقانه و کلاسیک دیوید کاپرفیلد، و اولین فیلم طولانی ناطق به نام زیگفیلد بزرگ و شهر پسرها که برای یکی از بازیگرانش چایزه اسکار به جای گذاشت.
در سال 1931 نظارت بر تولید فیلما سخت گیر تر شد. و فیلم ها پیش از تولید باید به دفتر هیز فرستاده می شدند. در سال 1934 تصمیم بر آن شد که جلوی اکران فیلم هایی که خلاف عفت عموم و مسیحیت بودند گرفته شود. و فیلم های مجاز دارای مهر تایید بودند. نظارت تولید حتی بر ساخت کارتون ها سخت گیری می کرد. از نکات مورد توجه آن ها می توان به : الفاظ رکیک، برهنگی، مورد اخلاقی، زایمان و ... اشاره کرد.

آن ها اعتقاد داشتند بازیگران، حتی اگر زن و شوهر باشند، نباید در بستر نشان داده شوند.
اما با وجود این سخت گیری ها باعث تولید فیلم های درجه بالای خانوادگی شد. مانند: آقای اسمیت به واشنگتن می رود،جادوگر شهر زمرد، پیروزی تلخ، خداحافظ آقای چیپس( رابرت دونات در این فیلم اسکار گرفت)، موش ها و آدم ها، دلیجان اثر جان فورد که اثری وسترن بود و بر باد رفته. که به گفته کارشناسان همچین سالی هرگز تکرار نخواهد شد.

بلوغ سینما
وقتی صدا به سینما وارد شد، نه تنها صنعت آن را بلکه عمر حرفه ای بسیاری از بازیگران را تحت الشعاع خود قرار داد.
از اعضای شرکت یونایتد ارتیستنز، فربنکس،گریفیث و پیکفورد ناکام ماندند. گریفیث خود را از مد افتاده می دانست و مری و داگلاس که صداهایشان ضعف داشت حضور خود را دشوار می دیدند.
از بین آن ها چاپلین حضور خود را حفظ کرد. اما او همچنان در فیلم های خود صامت ماند، و فقط از جلوه های شنیداری واقعی و موسیقی بهره می برد.
بسیاری از بازیگران به خاطر لهجه ها ی غلیظ خود و صدا ها یی که گوش خراش بودند، از بازیگری کناره گرفتند. از جمله: ویلما بانکی، نرما تالماج و جان گیلبرت.
در این هنگام بازیگرانی که صداهای بم و و لهجه های زیبا داشتند، سخت مورد توجه همگان قرار گرفتند. مانند: گرتا گالبو و مارلن دیتریش.

خیلی از کارگردانان و فیلم سازان با ورود صدا به شهرت رسیدند که از آن ها می توان به: فرانک کاپرا، هاورد هاوکز و جرج کیوکر. 

در سال 1935 یک استودیو مشهور در نزدیکی رم افتتاح شد. تا قبل از ورود نازی ها به آلمان، فیلم ها رنگ و بوی اجتماعی داشتند، فقر و نا به سامانی ها ی شهر را به تصویر می کشیدند. و فیلم هایی مانند: جبهه غربی 1918، رفاقت، و " ام" (m ) سبک هنری " واقع گرایی اجتماعی" را جا انداختند.
در سال های 1929 و 1930 که هالیوود در اوج رونق خود بود و سود زیادی از استودیو ها و فروش بلیط ها به دست می آورد، به ناگاه در سال 1931 دچار یک رکود بزرگ شد. در آن زمان بیشتر سینما ها مجبور به اجرای برنامه دو فیلم با یک بلیط بودند.
از بین استودیو ها، فاکس قرن بیستم، که دیر تر از همه شروع به کار کرد با نشان های پر زرق و برق خود و فیلم های عظیم و سرگرم کننده تا ال 1940 طول کشید تا بتواند مؤثر واقع شود.
برادران وارنر که در ساخت فیلم های گنگستری مشهور بودند با بازی های درخشان یک سری بازیگر توانمند، خوش درخشیدند.
یکی دیگر از دلایل شهرت برادران وارنر، ساخت فیلم های موزیکال بود.و هم چنین ساخت فیلم عاشقانه و کلاسیک دیوید کاپرفیلد، و اولین فیلم طولانی ناطق به نام زیگفیلد بزرگ و شهر پسرها که برای یکی از بازیگرانش چایزه اسکار به جای گذاشت.
در سال 1931 نظارت بر تولید فیلما سخت گیر تر شد. و فیلم ها پیش از تولید باید به دفتر هیز فرستاده می شدند. در سال 1934 تصمیم بر آن شد که جلوی اکران فیلم هایی که خلاف عفت عموم و مسیحیت بودند گرفته شود. و فیلم های مجاز دارای مهر تایید بودند. نظارت تولید حتی بر ساخت کارتون ها سخت گیری می کرد. از نکات مورد توجه آن ها می توان به : الفاظ رکیک، برهنگی، مورد اخلاقی، زایمان و ... اشاره کرد.
آن ها اعتقاد داشتند بازیگران، حتی اگر زن و شوهر باشند، نباید در بستر نشان داده شوند.
اما با وجود این سخت گیری ها باعث تولید فیلم های درجه بالای خانوادگی شد. مانند: آقای اسمیت به واشنگتن می رود،جادوگر شهر زمرد، پیروزی تلخ، خداحافظ آقای چیپس( رابرت دونات در این فیلم اسکار گرفت)، موش ها و آدم ها، دلیجان اثر جان فورد که اثری وسترن بود و بر باد رفته. که به گفته کارشناسان همچین سالی هرگز تکرار نخواهد شد.

بلوغ سینما
وقتی صدا به سینما وارد شد، نه تنها صنعت آن را بلکه عمر حرفه ای بسیاری از بازیگران را تحت الشعاع خود قرار داد.
از اعضای شرکت یونایتد ارتیستنز، فربنکس،گریفیث و پیکفورد ناکام ماندند. گریفیث خود را از مد افتاده می دانست و مری و داگلاس که صداهایشان ضعف داشت حضور خود را دشوار می دیدند.
از بین آن ها چاپلین حضور خود را حفظ کرد. اما او همچنان در فیلم های خود صامت ماند، و فقط از جلوه های شنیداری واقعی و موسیقی بهره می برد.
بسیاری از بازیگران به خاطر لهجه ها ی غلیظ خود و صدا ها یی که گوش خراش بودند، از بازیگری کناره گرفتند. از جمله: ویلما بانکی، نرما تالماج و جان گیلبرت.
در این هنگام بازیگرانی که صداهای بم و و لهجه های زیبا داشتند، سخت مورد توجه همگان قرار گرفتند. مانند: گرتا گالبو و مارلن دیتریش.

خیلی از کارگردانان و فیلم سازان با ورود صدا به شهرت رسیدند که از آن ها می توان به: فرانک کاپرا، هاورد هاوکز و جرج کیوکر.
در سال 1935 یک استودیو مشهور در نزدیکی رم افتتاح شد. تا قبل از ورود نازی ها به آلمان، فیلم ها رنگ و بوی اجتماعی داشتند، فقر و نا به سامانی ها ی شهر را به تصویر می کشیدند. و فیلم هایی مانند: جبهه غربی 1918، رفاقت، و " ام" (m ) سبک هنری " واقع گرایی اجتماعی" را جا انداختند.
در سال های 1929 و 1930 که هالیوود در اوج رونق خود بود و سود زیادی از استودیو ها و فروش بلیط ها به دست می آورد، به ناگاه در سال 1931 دچار یک رکود بزرگ شد. در آن زمان بیشتر سینما ها مجبور به اجرای برنامه دو فیلم با یک بلیط بودند.
از بین استودیو ها، فاکس قرن بیستم، که دیر تر از همه شروع به کار کرد با نشان های پر زرق و برق خود و فیلم های عظیم و سرگرم کننده تا ال 1940 طول کشید تا بتواند مؤثر واقع شود.
برادران وارنر که در ساخت فیلم های گنگستری مشهور بودند با بازی های درخشان یک سری بازیگر توانمند، خوش درخشیدند.
یکی دیگر از دلایل شهرت برادران وارنر، ساخت فیلم های موزیکال بود.و هم چنین ساخت فیلم عاشقانه و کلاسیک دیوید کاپرفیلد، و اولین فیلم طولانی ناطق به نام زیگفیلد بزرگ و شهر پسرها که برای یکی از بازیگرانش چایزه اسکار به جای گذاشت.
در سال 1931 نظارت بر تولید فیلما سخت گیر تر شد. و فیلم ها پیش از تولید باید به دفتر هیز فرستاده می شدند. در سال 1934 تصمیم بر آن شد که جلوی اکران فیلم هایی که خلاف عفت عموم و مسیحیت بودند گرفته شود. و فیلم های مجاز دارای مهر تایید بودند. نظارت تولید حتی بر ساخت کارتون ها سخت گیری می کرد. از نکات مورد توجه آن ها می توان به : الفاظ رکیک، برهنگی، مورد اخلاقی، زایمان و ... اشاره کرد.
آن ها اعتقاد داشتند بازیگران، حتی اگر زن و شوهر باشند، نباید در بستر نشان داده شوند.
اما با وجود این سخت گیری ها باعث تولید فیلم های درجه بالای خانوادگی شد. مانند: آقای اسمیت به واشنگتن می رود،جادوگر شهر زمرد، پیروزی تلخ، خداحافظ آقای چیپس( رابرت دونات در این فیلم اسکار گرفت)، موش ها و آدم ها، دلیجان اثر جان فورد که اثری وسترن بود و بر باد رفته. که به گفته کارشناسان همچین سالی هرگز تکرار نخواهد شد.