نقد فیلم کوچه ی بی نام

نقد فیلم کوچه ی بی نام

کوچه ی بی نام عنوان فیلمی به کارگردانی هاتف علیمردانی است. هاتف علیمردانی فیلم های دیگری مانند راز دشت تاران، هفت ماهگی و به خاطر پونه را نیز کارگردانی کرده است. از بازیگران این فیلم می توان به فرهاد اصلانی، باران کوثری، پانته آ بهرام، ستاره پسیانی، محمدرضا غفاری، فرشته صدر عرفایی، ملیسا ذاکری و امیر آقایی اشاره کرد.

کوچه ی بی نام داستان دو خانواده با سطح اقتصادی پایین است که در جنوب شهر تهران در یک خانه ی قدیمی دو طبقه زندگی می کنند. طبقه ی بالا برای حاج مهدی (با بازی فرهاد اصلانی) و همسرش است که سه دختر دارد. نام یکی از دخترانش که باران کوثری نقش آن را ایفا کرده است محدثه است. محدثه دختر ناسازگار و بدون قید و بندی است که به تازگی با مردی که چندین سال از خودش بزرگ تر است و زن و بچه دارد ارتباط برقرار کرده است و به طور مخفیانه به دیدار او می رود. نقش این مرد را نیز امیر آقایی بر عهده دارد.

در طبقه ی پایین این ساختمان قدیمی نیز زنی به نام فروغ (با بازی پانته آ بهرام) زندگی می کند که پسری بزرگ و دختری خردسال دارد. همسر فروغ نیز سال هاست که از دنیا رفته است. در ادامه ی فیلم، پسر فروغ عاشق یکی از دخترهای حاج مهدی می شود و همین موضوع گره هایی را در فیلم ایجاد می کند...

در فیلم کوچه ی بی نام که اثری اجتماعی و انتقادی است به مسائل و مشکلات طبقات پایین جامعه پرداخته شده است. از طرفی انتقاداتی نیز به قشر متعصب و مذهبی شده است.

از مهم ترین ویژگی های این فیلم بازی بازیگران آن است. بازیگران سرشناسی که در این فیلم حضوری درخشان داشته و نقششان را آن چنان خوب بازی کرده اند که بر ارزش فیلم افزوده شده و به باور پذیری آن کمک شایانی کرده اند. فرهاد اصلانی در نقش حاج مهدی بهترین بازی خود را به نمایش گذاشته است و باران کوثری در نقش محدثه درخشان بوده است. نقشی که در واقع راوی اصلی فیلم نیز هست و به واسطه ی شخصیتش لحظات کوتاه طنزی نیز به فیلم اضافه کرده است. باران کوثری در این نقش با ظاهری متفاوت حاضر شده است و حتی لحن و صدای خود را نیز تغییر داده است.

از بازی فرشته صدر عرفایی نیز نمی توان غافل شد. کسی که نقش احترام، همسر حاج مهدی را ایفا می کند و شخصیتی متفاوت، سنتی و به شدت مذهبی دارد. خانم صدر عرفایی به درستی از پس این نقش برآمده اند. کارگردان سعی داشته در فیلم خود با دو شخصیت احترام و محدثه تفاوت میان نسل ها را نمایش دهد. این موضوع در سکانسی که دعوای بین احترام و محدثه اتفاق می افتد، به اوج خود میرسد و کارگردان را در رسیدن به هدفش موفق می کند.